Уште в мугри побратимот го мина куќниот праг, како да влегуваше во легенда, толку беше неизвесна можноста за неговото враќање.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Животот крај реката беше извесна утеха за изгубеното езеро, но селидбите секогаш беа неизвесни и проклети, нешто одземаа, друго донесуваа.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)