Големите стари дрвја круши, раѓаа огромни плодови, сочни и благи круши, па цело село доаѓаше тука да се насладува, зашто секогаш се истураа со род а дрвјата беа многубројни- имаше доволно за сите и паѓаа насекаде поземји.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
На тоа, на заканите од странските чети, не се обѕрнуваа само Акиноските, веројатно зашто се чувствуваа силни, зашто беа многубројни, заедно со луѓето кои живееја на Имотот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)