бев (гл.) - лишен (прид.)

Но, не само на изглед тој беше таков; и сите обноски му беа достоинствени, сериозни, умни, та дури ни од просвета и наука не беше лишен.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Вака навален на десната рака Петре разговараше со својот другар Митрета и ја вртеше главата, потсмевајќи се задоволно.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кога ова верување формално се легализираше, уметноста беше лишена од својата креативна сила и ограничена на улогата на толкувач на општеството и на идеализираните идеи поврзани со него.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Јас сум свесен дека душманлакот е пред сѐ индивидуална категорија.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но, сепак, Балканот не беше лишен од други облици на душманството?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
На тој начин си ги надополнуваше оние задоволства, од кои беше лишен во животот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Паролите беа следниве: “ХРАНАТА Е ИЗВОР НА ЗДРАВЈЕТО” “ЕДНО ЈАЈЦЕ СОДРЖИ ИСТО ТОЛКУ МАСНОТИИ, КАКО И 1/2 ФУНТА МЕСО” “ТЕМЕЛНО ЏВАКАЈЌИ ЈА ХРАНАТА МУ ПОМАГАШ НА ОПШТЕСТВОТО” и “МЕСОТО Е ШТЕТНО” Сите тие свети зборови во стариците ги будеа спомените за исчезнатите уште пред револуцијата заби, за јајцата исчезнати приближно во исто време, за месото, што во 174 okno.mk смисла на маснотиите е полошо од јајцата, а можеби и за општеството, што тие беа лишени од можноста да го помагаат, темелно џвакајќи ја храната.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Во коридорите зашушка. Стариците, носејќи ги пред себе во двете раце лимените чинии со каша, претпазливо излегуваа од кујната и седнуваа да ручаат на заедничката маса, обидувајќи се да не ги гледаат закачените во трпезаријата пароли, составени лично од Александар Јаковлевич и во уметничка изведба на Александра Јаковлевна.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Изземајќи ја Марија Кодама - неговата стара студентка и пријателка, лик на ќерка и жена - Борхес умре во најпотполна самотија.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Бидејќи Борхес човекот беше лишен од светот, светот беше немилосрден одново покажувајќи дека е дојдено до тоа дамнешно разидување во кое тој толку веруваше - помеѓу него самиот, како уметник, и светот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Најнапред, со тоа што се затвори меѓу ѕидовите на Библиотеката.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Би можело да се рече дека самиот избрал така да умре, но сепак тој избор претставуваше исход од едно бавно губење на светот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)