Долго време траеше така и еден ден почнав да повраќам крв, бев исцрпена.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Брзо стигнаа одговори. Особено беа исцрпни анализите од републиките со мешано население на национална и на верска основа.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Се чинеше дека сама ќе запре, толку многу беше исцрпена.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
А таа и така беше исцрпена, па без проблем ги следеше правилата.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Набргу, надојдената суводолица на виковите на човекот беше исцрпена, а од него тоа остана само уште еден зарипнат, испрекинат, тих говор: - Дај човече, донеси барем еден. Само да го имам. Само да биде...
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)