Ни собата, ни неговите работи не беа запечатени, зашто како прво немаше наследници, а како второ беше оставил многу малку наследство, имено – снопче гускини перца, топ бела државна хартија, три рала чорапи, две-три копчиња, што се откинале од панталоните, и веќе познатата за читателот риза.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Некои беа запечатени, своевремено разлеани, од солза или од пот, најверојатно при предолгото читање и при заборавот да се истресе пепелта.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Акакиј Акакиевич беше однесен и погребен.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Радоста што им ја приредија Роса и Деспина беше запечатена со по едно јако вистинско кафе со лажиче слатко и со по една чаша сок направен од вештите раце на Перса, а потоа почна да се празни малечкото дворче.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)