Монотониот звук на фабричката лента беше едноставен, смирувачки, исто како и неделниот чек кој редовно го подигаше во петок, по само десет минути чекање во уредна редица од работници дојдени, како него, којзнае од каде – Руси, Црнци, Кинези (колку многу Кинези!) и некои други раси и видови кои не ги ни препознаваше на прв поглед.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Измислив приказна за мајка ѝ која умира во Феникс, за работата што пропаѓа, дека пијам премногу и размислувам за самоубиство, уништување и судниот ден, и дека морам да разговарам со Бреда уште еднаш пред крајот, и дали таа случајно знае каде е.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Испадна дека тој говор не беше потребен.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Додека Винстон работеше, од пневматската цевка испаднаа уште три пораки, но беа едноставни и тој се ослободи од нив пред да дојде времето за Двете минути омраза.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Речиси во сѐ беше едноставен, а кога ќе запееше некоја борбена песна, тогаш стануваше чудесен.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Ја сретнав еднаш - таа беше едноставна, опуштена девојка со нездрав изглед кај која работата со гените тргнала наопаку за разлика од расцутената Бреда - едвај смислив што да ѝ кажам.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Беше едноставен, тивок, умерено срдечен и нагласено службен во изложувањето на задачата што ми ја даде: до крајот на април да поднесам извештај за првото тримесечје во вид на лични согледувања на постигнатото и за методологијата на работа со евентуални сугестии за натамошното дејствување.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Формулата на Шефот во случајот на полицајката беше едноставна: Ема, заедно со Нинослав, ќе го води префрлањето на Илона, а специјална екипа што тој ќе ја испрати таа ноќ на граничниот премин Табановце, неколку часа откако Чехињата ќе биде пропуштена без да се евидентира во системот за гранична контрола, ќе открие злоупотреба на службената должност на полицаецот Јованче Крстов кој својата улога во нашата група дотогаш си ја извршуваше беспрекорно.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)