бев (гл.) - готов (прид.)

Тие секогаш беа готови за акција, рација, ликвидација.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Чанга го револтираше неблагородната душа на сите пресити луѓе кои беа готови да се ослободат од козата, како од грдо, понизно и лакомо животно.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Силите што беа за помирлив тон со козарите и козите не беа толку бројни и гласни, зашто се плашеа од изразито антикозарските кадри, кои беа готови да ги манипулираат.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Потоа братчето се смири. И ние другите деца сега бевме готови да заплачеме поради името што го предложи брат ми.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Татко ми поттикнат од потрагата по одговорот на прашањето што го бараше Чанга – зошто ги убиваат козите, беше готов да напише ново поглавје за својата замислена книга за Историјата на Балканот низ падовите на империите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ние децата, гледајќи ја Сталинка под телото на големиот прч бевме готови да се расплачеме, да се стрчаме и ја ослободиме, да ја спасиме нашата Сталинка, вклештена во прегратката на прчот. Но Чанга нѐ спречи.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Мајка ми и покрај сѐ беше готова да донесе слатко од дудинки, да свари кафе, но шефот ја прекина: – Заминуваме.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Но варијантата за судење во отсуство, сепак доби најголеми приврзаници и беше готова да се прифати.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Сонцето пламна на хоризонтот. Козите на Чанга беа готови да одат на пасење кон реката, кон ридовите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тој беше готов да се жртвува, да се жртвуваме сите, само да се спасат Чанга и козите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Јас бев готов на ова друштво да му придадам некое значење но тоа не е ништо повеќе одошто ловечко друштво на седенка.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Околу печката беа наредени валчести капаци за мини и бомби. На ѕидот од леарницата висеа неколку бомби.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
За миг сите беа готови, готови за крвава и нерамна борба.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Кога ќе падне мрак, некако ќе се извлечеме...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Скриена во зеленилото, меѓу големите дрвја, железолеарницата беше готова...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Бевме приморани со брод да ја вратиме дома.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Да ја подигнеше главата за само еден инч - ќе беше готов.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Секој по нешто требаше да стори: некој носеше дрва, некој искастрени ветки, некој бруќе, слама и, по неколку дни, колибите беа готови.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Ми се стемни. Бев готов да му се нафрлам.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Читам: Мил на баба! Многу ми недостасуваш.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Има и писмо за тебе“, рече мама и ми го подаде.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Баба беше готова да не отпатува, толку се нажали.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Андон уште првата вечер беше готов да тргне со Толета, но сега, кога ја виде Толевата спремност да се грижи за децата, наполно се реши.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И, само да беше почнал Адем со турското „анасениаврадини" и со камшикот по очи, по глава како што имаше обичај секој Турчин, Толе беше готов да му се фрли и да му ги исчепка очите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И затоа вечервава не му беше ништо тешко да ја отвори влезната врата, која уште беше на мандало притурната, бидејќи Митре не беше готов со јагнето, а сестра му Стана и другата слугинка не беа готови со другите манџи и алвата, што ја пржеше внук му Најдо, дете од тринаесет четиринаесет години.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
За овој марш и борбите со бугарскиот окупатор Ламби во својот извештај ќе истакне „до 26 мај поголемиот дел од партизаните скоро беа готови бидејќи тие беа во движење од 24 април, скоро без некој поголем одмор и со многу малку храна.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
- Срцето! Не беше готов ниту способен да води ваков разговор.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Баге заустува да му се спротистави: дека син му не е педер, дека е нормален, дека е женет, дека има дете, дека во нивната семејна лоза нема ни намек на самоубиствен ген, дека сета таа работа е наместена, изрежирана и подметната од некои мрачни сили што се испилија во овој наш плурализам (беше готов да плукне притоа, но во последен момент се воздржа), дека неговиот син е нивна невина жртва и дека токму тие како служба се должни да ги откријат, да ги казнат, а на синот негов да му го обелат образот, макар и мртов.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Даниел беше готов да ја заѕида тулата, кога една сенка падна врз неговата глетка и некаква интуиција го задржа да не ја стави тулата на местото каде што требаше да ја заѕида во ѕидот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Уште еднаш беше готов да го праша брата си дали е вистина дека девојката беше тука, но тогаш помислата за тортата, тој дел му стана поверодостоен, особено гровтачкиот одговор на Френк дека и тој сака торта без прелив.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Френк зеде еден бетонски блок од купот, што беше по работ на ендекот, и беше готов да се наведне повторно, но тогаш го забележа присуството на Даниел.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
И мечето молчеше. Неговите мали очиња гледа надолу и како да беа готови да заплачат.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
А ние бевме готови да си ја почнеме работата.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Секако дека оваа замка лесно ќе ја совладав ако истовремено, кога бев готов да го сторам тоа, до свеста не ми допреше нешто кое ме опомена дека се работи за поединост што не треба да ја прескокнам.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Често, тие неколку лажички така се зафрлуваа што тој немаше со што да си направи кафе, и,во таквите случаи беше готов да направи скандал со што, всушност, си го оттргнуваше вниманието од она на што требаше да го сосредоточи.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Кога дупката беше готова, стрико Борис дојде конечно да се разбере со нас кои ќе бидеме колачите, а кои дерачите и да почнеме зашто луѓето веќе доаѓаа со кучињата врзани на синџири.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
На сѐ беше готов Лествичникот, тогаш Писмородец лажен, само славата од таткото негов да не помине во туѓи раце.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Половина од девојчињата во класот беа готови да си ги пресечат вените за него, но тој тоа не го гледаше; тој гледаше во мене.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Утрината есејот, мојата пресметка со нив, беше готова. ***
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Јас уништив, нападнав, критикував, жртвував еден прекрасен народен обред за да ја добијам, да ја привлечам Луција со спротивно мислење; јас бев готов да ја продадам државата за неа; јас, во суштина, лажев; на сила бев предавник на народното, само за да ѝ го свртам вниманието на Луција.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Знаев - Пенчо најмногу мислеше на неа и беше готов на сѐ за да го привлече нејзиното внимание.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
И секој ден бевме готови да ги нарамиме.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
- Смрт!!! - На бесилка!!! - на три метри под ѕид!!! – не престаанувавме да ја бараме казната и бевме готови со сопствените раце веднаш да ја извршиме...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
По нешто повеќе од два часа бев готов со сликата. Направив портрет - акварел.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Тогаш веруваше дека оние што се согласија на тој договор беа готови дури и систематски, сосема ладнокрвно да убиваат, да ги ништат и своите за да го покријат срамот што им го донесоа на сите, па и нему.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Ќе си купам топ!“се фалеше Бебек, а сите од публиката беа готови да му се потпишат како жиранти, ако за купувањето требаше да подигне кредит.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
И колачи прекрасни, баба Марга прави, а штом беа готови, на маса ги стави.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Беше готов да се отпушти и да легне во меките пилотини во неговите нозе, да си ги запрета во нивната мекота сите болки по своето исцрпено тело и така сосема да исчезне.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Знаеше дека го сети, но и тој беше готов.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Кога беа готови, тие влегоа и седнаа еден до друг на широкиот дрвен кревет.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Имаше пред себе сѐ, што му беше потребно; имаше едно одлично време, што му носеше многу, премногу вода, а тука беше и таа здивена машинерија, која беше готова да му се потчини и на најмалото движење на неговиот мал прст.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Не одговори ни кога беше готов со постелата.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Си го жалеа само оној свој црвен лав на сонцето на тоа свое лето, што беше готов во тревите, си ја жалеа својата смеа, која што не им се врати повторно. ...
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Кога беше готов му извади на јаренцето сено и му го посоли со едната рака одвај; немаше ништо друго за да му даде.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Змејко беше готов да излезе и да го земе утепаниот волк од под прозорецот, но уште веднаш, штом помисли на тоа, го виде како од зад првата сенка се подава и како почнува да лази кон неговата стреа прво еден друг, а само по еден миг шумата ја напуштаа ползешкум и се насочија право кон неговиот прозорец барем уште десетина такви долгнавести прилики со шилести муцки, безгласни и со подвиткани нозе под себе, многу слични на штуки, кога ќе се гледаат озгора во мочуриштата.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тој беше готов да вети сѐ и сешто, да ги задоволи сите барања и желби на Рада, а потоа да го заврти листот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Овојпат таа беше готова во името на љубовта понизно да клекне и да моли за прошка.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Се вратија во осилото, каде трите оси беа готови да го истурат својот целолетен натрупан бес врз Рада. ***
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Бев готова и да ползам за да ја оправдам својата невиност, да ми прости за нешто за кое што немаше што да се простува. Да барам прошка за вина која ја немав.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Беше готова своето јас да го стави под нозете на Томо. Беше подготвена на сѐ.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Многумина веќе ги триеја очите и беа готови за перница, а Рада беше час главна, час само статист во претставата на Долгиот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ѝ веруваше дека ѝ се одблагодаруваш за нејзините рискови да падне во рацете на полицијата, да загине за нешто што не умееше да го разбере наполно и беше готова да го жртвува само заради љубовта кон тебе.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Инаку - рече - ако не доеше уште денеска, јас бев готова. Умирам.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Активниот политички живот за Љупчо беше готов.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Веднаш отиде во болницата на италијанските Фрањевци.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И, луѓе мои, колку се изнамачи, ете цела година и половина, а кога беше готов замина за Стамбол и го превезовме скелето, се одвлечка на оној коњ: ама да се свртеше еднаш или накај нас или накај мостот! Јок.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Фаик Коница имаше голем број европски пријатели, големи ерудити и познавачи на Балканот, на народите и јазиците, кои го почитуваа и беа готови да ги бранат неговите идеи во полемиката.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Да беше до нив, тие ќе ги тупнеа книгите без никаков ред во трите сандаци и работата ќе беше готова за час-два.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски беше готов да пука на нов збор: Зборот баши-бузук, на пример?! Чуму ни е!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И беше готова порано, имаше време да се подготви, дотера, да се издише и мирно се упати кон излезот од дворот на офицерскиот дом, кадешто веќе ја чекаше Петар.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Обично откако ќе ја напишев дефинитивната верзија на телеграмата и таа беше готова да се најде во шифра, чувствував еден вид катарзирање, премин од напната во мирна состојба.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
По пат го најдов Бошко и заедно стигнавме до баталјонот кој беше готов за поаѓање.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Кога експлодира, јас успеав да се спасам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Но дури и тогаш, тој беше готов да живее со неа, ако можеа да се договорат да останат во целибат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Авни ја слушаше со внимание и со загриженост бидејќи алкохолот во неа веќе вриеше и беше готов да прсне во нешто грдо, но го прифаќаше кажаното со широко, плавно “да, така е да, да,” обидувајќи се на тој начин да ја смири и повторно да ја врати на она што ѝ го кажа на почетокот: “Ханка ти е мајка, тоа е најважно.”
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
По година, кога џамијата веќе беше готова, Амдие му роди син на ибн Бајко.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Или зашто џамијата одамна почна да му се гради и наскоро ќе беше готова, а нему во сон му се чинеше дека ги слуша клетвите на каурите, или прекорите на Влаинката и стариот Тајко.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Јас се стиснав. Ме трогна. Бев готова да се расплачам. Потоа молчевме.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
После многу пишување, кратење на цели делови, додавање нови - книгата беше готова.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Кога беше готова, го праша лекарот како да го испрати.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Со молневита брзина се разнесе по сите мариовски села веста за вчерашниот напад и со иста брзина се дадоа наредби за одбрана, та како Чебренскиот така и мостот на Светецот на време беа поседнати од по стотина селани, одделно од постојаната одбрана, сите беа готови да се борат на живот и смрт со напаѓачите.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Стојан и Јован секогаш беа готови. Готови беа и нивните другари, пет од земските сејмени и двајца братучеди на Анѓа – еден од вујко, а друг од тетка.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Водачите одамна го предвидуваа овој случај, знаејќи ја силата на Турците и законите на прилепскиот кадија, затоа и беа готови подолго да се држат во тврдината.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
По добрата вечера и уште подоброто пиење, за кое време Пере постојано ги канеше сватовчините со познатите негови зборови: „Повелете, браќа, како во своја куќа, од своја мака!“ — зетот Крсте ја наду и гајдата од Перета, која секогаш беше готова да проквичи, штом ќе дојдеше некое весело друштво.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Петко веќе чекаше и беше готов. Та што имаше, најпосле, да се готви?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Работата одамна беше готова.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И сега Стојанка ја пречека Митра во црквениот трем, си ја одврза шамијата со дарчињата за крштеничето: кошулче, минтанче, чорапчиња и тулбенче, и беше готова. Само чекаа на ред.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кога бевме готови да заминеме, еден од браќата, кој одамна беше стапил во Пар­тијата, гласно ја предупреди Мајка: – Мамо, внимавај кога ќе ја минуваш границата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Беше готов да ја споредува својата потрага по патот на јагулите со онаа на Игор Лозински. Беше невозможно.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Мајка беше готова со секакви мисли да го поврзе присуството на јагулата во домот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Татко и Игор Лозински остануваа сигурно единствените балкански утописти кои беа готови да го следат патот на јагулите низ водениот дел на планетата, поврзувајќи си ги и своите судбини.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Вака, среќен што остана во живот, следејќи го патот на јагулите, по руските и европски реки, стигна до митскиот предел на најубавото езеро во светот, за чии живи фосили беше готов да го жртвува преостанатиот дел од животот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Товарот беше готов. - Така... продолжи Горјан! - Дрвата се готови.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Трајче тураше брашно, а Евто мешаше... Кога кашата се згусна, качамакот беше готов и сварен.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Со ручекот беа готови. Тале го одврза коњчето, му го кладе самарчето и рече: - Еве ти пари за дрвата, едно кило шеќер за дома и собуј ги искинатите свински опинци. Место нив еве ти нови. Да не одиш бос.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Качамакот беше готов. Мајка му го истури на софрата.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Ужината беше готова. Евто стана и рече: - Танејце, треба уште греди.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Формулата, и приказната беше готова - едноподруго.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
А кривата девојка со нагрденото лице што најмногу викаше и која најмногу беше готова да се бори повеќе никогаш не ја видов.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Читав: Крива Паланка, Куманово, Титов Велес, Прилеп и... и Битола.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Благодарејќи на тоа, кога филмот беше готов, можев да ѝ се спротивставам на идејата за „делумно звучен филм” и ми дадоа потполна слобода повторно да снимам некои сцени.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ете! Така ќе беше готов!...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Сигурно сè ќе искрши.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
„Ме слушаш ли Клеманса?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Браќа му, снаите и жена му беа готови да ги остават срповите.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Тамам се расположи, ја одврза шамијата од под брадата, и кога беше готова да се предаде на пријатноста на ладот,чу како нешто во коријата зашуме.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Но како што растеше, така и се менуваше: ги сакаше сестрите како нешто најмило на светот и за нив беше готов сѐ да стори.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Кога војната заврши, и оградата беше готова; на неа направи голема двокрилна врата со резе и катинар, издишна олеснето и зафати, по тој голем напор, со денови да лежи под сенките и да се одмора.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Кога стигнав во Филаделфија, текстот беше готов.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Затоа можеби и бев понекогаш екстремен во свои­те размисли за верата: или радикално го отфрлав постоењето на Бога или, во време на несреќи, кога ги губев најблиските од семејството, кога животот ми ја немаше смислата што би ја имал со нив, дури бев готов да ја проколнувам судбата што останав верски откорнатик...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Беше готов да наздрави. Јас не знаев за што. Иронично го погледнав.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Уште што ќе ни измислиш во името на другите? – дофрли А.А. задоволно гледајќи во своите истомисленици кои беа готови да му аплаудираат.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
А јас кутриот, бев готов уште да им речам дека Сталин заврши како еден од најголемите диктатори во светот, носи милиони, милио­ни невини животи на душа, на времето дури и склучи пакт со Хитлер, установи концентрациони логори, познатите Гулази, размести народи, забрани вери, промени азбуки на народи употребувани со векови...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Но сепак, наивно верував во спротивното, бев готов да му ја пренесам желбата да ги видам моите блиски по мајчина линија, не верувајќи дека би можел да му се дове­рам на Х.Х.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Не случајно погледна кон мене, а јас бев готов да го прифатам невообичаениот тон и новиот поширок и потолерантен пристап на А.А. кон религијата од вообичаениот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Х.Х. беше готов да ни одржи „нова лекција”.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Членовите на нашата делегација по некаква инер­ција на мрзеливоста на духот, во линија на најмал отпор беа готови да аплаудираат, но сепак нешто ги задржа во последниот миг.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Со силите што ми преостануваа повторно можев да чувствувам, да ги сожалувам – жртвуваните егзекутори кои беа готови и мене да ме егзекутираат.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Црцалото беше готово.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Кога со тоа беше готов, со ножето изделка друго чамово дрвце, така колку да може да се протиња низ цевката.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Камбанаријата долу под црква беше готова и сега само се чекаше камбаната да дојде, да се обеси на оската на врвот и да ја чуеме да чукне.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Баба ми, кога бевме готови, донесе три женски шамии, ѝ ги подаде на мајка ми и ѝ рече: „На врзи им ги на дечињата преку капчињата’’.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Штом бевме готови, среде дупката си заваливме оганче од дрва што посебно ги имавме донесено.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Дупките беа готови. Србин почна да ја запретува, велејќи му на братучедот: - Претај и ти.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Кога беше готов, стана. Удри со секирата еднаш, уште еднаш и третиот пат му пропадна внатре: стеблото да ти биде крублина.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Французот беше толку зафатен со панталоните што кога беше готов, задоволно си ја стави раката на стомакот и дури тогаш ја крена главата и ги здогледа двајцата бугарски војници.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Но Влавот веќе беше готов.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Дури сега, откако работата беше готова, го сврте погледот кон него.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Кога беше готов, рече: - Уште да ги расечам, - рече погледнувајќи во Котета и набрзина одмерувајќи ги братучедте.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Јас, каков што ме дал Господ, бев готов да се спротивставам во Комитетот против начинот на кој работеше Сврделот, ама не можев да се решам зашто јас бев, да си признавам, помамен по сестра му Гала.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Додека Едо влегуваше во колата од другата страна, Марко веќе беше готов за тргнување...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Најгорниот кат речиси беше готов, становите, иако личеа како јајце на јајце, како што се завршуваа, така добиваа некоја своја индивидуалност во зависност од тоа дали имаа балкони, дали пулеа на југ или север, на исток или запад, колку големо ходничето што ги собираше вратите од просториите.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Сите работи беа готови, благото, ручекот, и тоа сè со вештата рака на Пелагија, а Перса мораше да се седи скраја и да ја стишува силната река љубопитни прашања од Пела зошто се прави сето тоа.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Тие беа готови да ме убијат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Беше недостапен на двата броја. Бев готова да доживеам нервен слом.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)