бев (гл.) - вистински (прид.)

Платите и надоместоците се намируваат како обврски на стечајната маса (чл. 166, ЗС).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Кај нас, во 2008-та, по речиси едногодишно протестирање на дел од овие луѓе кои беа вистински „жртви на транзицијата“, беше донесен Законот за материјално обезбедување на невработените лица поради приватизацијата на претпријатијата со доминантна сопственост на државата во периодот од 2000 до 2004 година, а популарно наречен „Закон за стечајците“ (Сл. весник на РМ, 87/08).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во Федерацијата, како никогаш, беа вистински вознемирени.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Прчот беше вистински џин, со јак исфрлен врат, со големи рогови, готови стреловито да полетаат, имаше снажни вилици.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Е тие, мали, ситни, дребни заморчиња на природата (иако не беа вистински заморчиња, туку јас така гледав на нив) еднаш се обидоа да излезат од својот фантастичен свет и да ги прошират своите живеалишта и на другата страна од автопатот.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Е, кога реши да се жени, тоа беше вистински циркус, и нормално како секој пожртвуван родител, баба ми му изгради куќа.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Но Евергрин беше супер, за првпат се најдов во институција во која не морав да се борам за да можам да го правам она што го сакам, а за дете како мене тоа беше вистинската работа. ?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Но, многу е повпечатливо ако истиот ефект го постигнете по пат на монтажа, бидејќи на тој начин во настанот ќе ја вовлечете и публиката - и во тоа е една од тајните на монтажата во филмот.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Можеби оваа техника Хичкок најдобро ја искористи во „костимираниот” филм Во знакот на јарецот (1949), кој не беше вистински трилер, па поради тоа беше и отстапување од правилото, а кој комерцијално пропадна, веројатно заради тоа што никој не очекуваше ваков филм од Хичкок. (Од тогаш Хичкок тврди дека не сака „костимирани” филмови, бидејќи: „Не можам да замислам како во костимиран филм некој може да оди во бањата”) . •Како ќе го дефинирате чистиот филм? •Хичкок: „Чистиот филм е спојување на комплементарните делови на филмот во една целина, како што мелодијата е спојување на музичките ноти.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Гласот им е ист: писклив и дрдорлив, но едните порано беа вистински попови и ѓакони: носеа брадишта и долги мантиести шинели.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
А научив и по тоа што на тој ден дома беше вистинска збркотница: уште во рани зори стануваше мајка ми, нѐ будеше сестра ми, мене, дедо ми и почнуваше она што севезден го проколнував: ги тресевме постелите, ја менуваме сламата од сламарниците, се пентаревме на столови и со метла мавтавме по ќошињата кинејќи ја пајажината, роневме пченка и толчевме исушени пиперки, ги вадевме добичињата да се топлат на сонце во дворот, трчавме по кокошките за да ја фатиме онаа што носеше јајца во туѓа плевна и на која дедо ми уште одвечер ќе ѝ донесеше пресуда зборувајќи дека такви лиоти не би требало да се држат дома.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Но кога подобро ќе се размисли тука и да се преживее беше вистинска уметност. 2.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Спомениците од Бутел беа вистинските сведоци за тоа.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
И не сакаше, не можеше да ја наруши оваа света семејна тишина која беше вистинска внатрешна тврдина што не можеше да се освојува со погрешни, пресилни зборови...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
X. НЕВРЕМЕ Кученцето беше вистинска радост за децата. Особено за Елена.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Особено помеѓу двете големи војни, тие, ловџиите беа вистинска напаст за Потковицата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но тој, гласот, толку многу се изитри во скривањето, божем беше вистински дух, што не оставаше никаква трага по себе.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Српските главешини од Прилеп и од Битола, некогаш заеднички, некогаш само едните или само другите, организираа лов на дивеч и на птици во Потковицата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Како да беа вистински `ртки па душкаа по гумната, по дворовите, на срецелото, по бунарите и чешмите и изгледа тогаш научиле дека Тодејца не е тукашна, туку дека можеби е Еврејка.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А и зарем можеше да биде поинаку кога таа дива ноќна река протече низ месечева темнина.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Речиси секое делче од настанот беше вистинска гозба и за очите и за телото.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тие беа толку мали што беше вистинско чудо од каде им доаѓаше топлината за да си ги заштитат малите тела од смрзнување кога температурата беше под нулата.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тој беше вистински гракач, а начинот на кој се шанташе околу куќата, беше како вистински кловн.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Кети беше вистинска свештеничка во некои примитивни тајни поврзани со земјата и со вегетацијата, и Рози, додека ја обработуваше почвата, реагираше на чувствата на земјата која секогаш комуницираше со оној што ја обработуваше со љубов.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Обезглавувањето на пилињата беше вистинска грозомора.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
И сите мислеа дека логотетот и Лествичникот гласале за Филозофот, дека душата своја само тие двајцата му ја дале, милоста благоутробна своја; сите мислеа така, оти предлогот го даде Лествичникот со уста своја и грев беше, хула бесчесна беше дури и да се помисли дека тој не гласал „за“, или дека логотетот не гласал „за“; но само јас знаев дека Лествичникот е погано и лажливо куче, со око побелено, оти знам дека и јас гласав за Филозофот, а мојот глас, третиот, го немаше; а го немаше затоа што Лествичникот беден беше гласал против Филозофот, еднакво како и другите, и најлицемерен од сите нив излезе, оти устата негова предлог даде што го отфрли душата негова, и оти вистина беше дека само јас и логотетот бевме вистинските пријатели на Филозофот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Еднаквоста“ често беше утврдена со уставот и беше вистинска идеологија на државниот социјализам, а за жените тоа значеше нивно подеднакво учество во платената работна сила.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Неуроромансер, за мене, е адолесцентска книга.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се обидов да го зголемам влогот. Повеќе ми се допаѓа Гроф Нула.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Луѓето имаат деца во Грофот Нула, што беше вистинско продирање за мене.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не мислеше ни на својот дека е таков, но можеше да ја подаде десната рака да му ја искинат, ако беше вистинскиот и како што треба, оној другиот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Бившата ни татковина во овој поглед беше вистинска Оаза на изобилството.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Фахрета Јахиќ, како што и беше вистинското име на голема врата влезе во ју-естрадата преку филмот Тесна кожа (капетан на белу лаѓу Пантиќу, реплика која што од овој филм ја паметам до ден денешен).
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Летото беше вистинско време за тоа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во еден дел од паркот немаше светилки и беше вистинско царство на заљубените.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Чудно, оние „трач муабети“ што некогаш ѝ беа вистинска наслада, сега воопшто не ги сакаше.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ваквите прилики, во место каде што имаше најмал природен прираст, беа вистинска реткост.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Брегот на Тиса и нејзината темнозелена нијансирана вода, беше вистинското место за полнење со живот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тоа слатко беше вистински деликатес и не беше резервирано за „кој годе гости“.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Одамна не беше пушела, секое вдишување за нејзиното тело беше вистински опиум.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Дали прекинувањето на плачот, кој може на човек да му олесни, се чинеше поразително или, пак, успешното прекинување на програмата беше вистинска победа?
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Тоа ти беше вистински секс, чесен младински збор.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Господе, како можеше тој да издржи, тоа беше вистинско чудо.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Татенцето беше вистински ѓавол.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Посува и поковчеста отколку што ја знаеше потсетуваше на стара и строга мома од литературата на деветнаесеттиот век и беше вистинско чудо зошто не креска кога говори туку има мек и по малку тажен глас натопен со збунетост. „Вистина е“, му рече. „Јован е на лекување.“ Отец Симеон се наведна гмечејќи ја допушената цигара со врвот на својот чевол.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Без никаква драматичност на која наседнуваа и поистакнатите дипломати!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Јас ве разбирам, убаво ве разбирам. Но животот наметнува приоритети...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во тие мигови, додека ја напуштав, салата- предавална на касарната на присет ми дојдоа, како утеха, стиховите на Вињи сал тишината е голема, сѐ друго е слабост!, додека во далечината се слушаше пукот на оружјето во функција на вообичените вежби Да бев вистински храбар, како што се истакнувавме сите војници на државата која се одржуваше врз разнишаните темели на лажната величина, ќе се спротивставев, како во годините на бујната младост, искажувајќи ја тезата што внатрешно ја дополнував, а немав храброст да ја изговорам дека, според сите можни хипотези секоја војна не може да биде ништо друга освен грешка.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Дотогаш толку познатата резиденција на маршалот Ванга беше вистински мит.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Франција која умееше за човештвото да го организира декорот на разрешената историја, беше подготвена, меѓу животот кој згаснуваше и смртта што набргу настапи, на славниот Палестинец да му ги укаже сите посмртни почести!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тој беше вистински шраф на големата машинерија на механизмот на владеењето во кој јас со мојот наивен ентузијазам можев да се вклопам засекогаш.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се обидов да маневрирам со одговорот: За мене дипломатијата беше вистинско искушение, мал универзитет со компаративна насока.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Раиз како да беше вистинскиот дипломат на земјата на животот. Господарот на цвеќињата во картагинската градина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тоа беше вистинскиот крај на Јасер Арафат. Немаше друг крај.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Татко беше вистинскиот амбасадор на татковината на животот, вистински уметник на прилагодување во царството на непредвидливото на Балканот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Овој букет беше вистинска туниска специјалност.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Камилски беше вистинскиот диригент во пакувањето на мноштвото книги.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Беше јасно дека Татко во градот крај реката која се влеваше во блиското Средоземно Море и беше вистинска раскрсница помеѓу Европа и Азија, ќе се најде на мегданот на големите борби за превласт помеѓу големите европски истории, коишто на траен начин ќе ја обележат балканската историја, но и историјата на неговото семејство во егзил.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Библиотеката беше вистинското Татково царство со илјадниците книги поданици, откриени и земени во себе особено во неизвесните патишта на балканскиот и медитерански егзил, при неговите престои и патувања во Цариград, Александрија, Тирана, Белград, Сараево, Битола и Скопје.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Градот, кој ги бележел своите почетоци уште во времето на Римската Империја под името Скупи на левата страна од реката Вардар, станал и легионерски центар (13-11 година пред новата ера) во време на владеењето на Октавијан Август.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Конечно, ова беше вистинско патување.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Долго време во семејството се прашувавме ние, децата, која беше вистинската причина за Татковата потрага по тајната на лавиринтите на Балканот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Еден ден - но „еден ден“ не беше вистинскиот израз; можеше исто така да биде на полноќ: еднаш - тој попадна во чудна, блажена мечта.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во него се бореше некаква чудна мешаница од чувства, иако не беше вистинска мешаница; тоа беа повеќе пластови од чувства, од кои не се знаеше кое е она основното.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Пријател“ можеби и не беше вистинскиот збор.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но тоа не беше вистинско непријателство; беше повеќе претпазливост, моментално вкочанување, како кога поминува некое непознато животно.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Тоа што ти се случува овде е засекогаш“, беше рекол О'Брајан. Тоа беше вистинскиот збор.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Признавањето беше само формалност: иако мачењето беше вистинско.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Желатинозен беше вистинскиот збор. Му се наметна спонтано.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Шах. Но тоа очигледно не беше вистинскиот потег, затоа што...
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Само болката беше вистинска.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Посетата на лекарот во домот на Марија, за неа беше вистински празник. Па и за сите во семејството.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Хелвиг беше под такво нејзино влијание, посебно откако таа го роди синот, што комуницирањето со мајка му и татко му беше вистинска реткост.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Чана насетува дека на Добра ѝ е тешко што е одвоена од нив, а уште потешко ѝ е што е без својата сестра Пелагија, која иако помала, за неа беше вистинска закрила.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ми се виде млада, достоинствена, цврста, како во некогашните времиња, кога беше вистинскиот столб на куќата, врз која сега беше нападнал најголемиот снег во градот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка беше вистинската хероина на мојот ракопис поради која вредеше да се продолжи да се пишува, да се трага по сеќавањето, со сета имагинација, со имагинацијата на целото семејство...
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Може да се рече дека молкот беше вистинскиот Мај­кин јазик.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка го зеде големиот каталог, го гледаше од сите страни, небаре со недоверба дали тоа беше вистинскиот каталог.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Татковата библиотека беше вистински храм на тишината, негова градина на тишината, чиј таен код на неговиот живот и на животот на семејството, најуверливо можеше да го толкува само Мајка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во други времиња, да беше жив Татко, ќе беше вистински празник за неговата душа, а и Мајка немаше да го крие своето љубопитство, својата возбуда. Но сега беа други времиња.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Нејзиното при­суство беше вистинскиот дел кој недостасуваше во нашата семејна полнота.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
На прво место со еден кому партизанското име после му беше Ѓунијата, не знам како му беше вистинското име, кој после побегна в партизани, стана некој командант таму и по војната се најде меѓу големџиите, во Скопје.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Не беше вистинско кафе, беше направено од некои бобинки што растеа на лединките над градот и се продаваше за паричка по филџан, колку да им ги згрее утробите.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Тоа беше вистинска мала градина направена од метал и скапоцени камења.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ги прескокнав скалите значи, сакав веднаш да го видам ломот?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тоа беше вистинска „сала за продажба”!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Музиката течеше. Немаше место за неспокој. Таа беше вистинската.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Но, во секој случај, во споредба со Раушенберг, Џаспер беше вистински намуртенко.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Секогаш се трудев да одржам ред, но затоа за сето останато бев вистинска личност која сѐ остава полурасфрлано, во очајна борба против желбата да направам тотален хаос.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Додека беа на прошетка мама Злата го подготви ручекот: имаше од питата, сарма од зелка, печено пиле и баклава - тоа беше вистински празничен ручек. ***
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Премолчаните зборови во тие времиња беа вистинските цветови на тишината.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
А тие беа вистински злобници. Измислуваа секакви прекари за неа, особено за нејзиниот задник.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Тоа, значи, беше вистинскиот почеток на Големото стакло.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
ВТОРАТА ЖЕНА: Твојот другар Ристо вели дека таквите источни учења се спротивни на православието и ги осудува, а ти беше вистинска христијанка, што те тера по тие патишта?
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
- Не авион, ама автомобилот им беше вистински авион, ти таков не можеш да сонуваш!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А не овој нашиов раскапан „сто кец”!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Мило ми беше што ме одби зошто ќе беше вистински циркус да требаше да ме придружуваат двајцата.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Исто така, тоа што бевме сами во куќата три дена без никакви грижи, обврски туку чисто онака како за забава, беше вистинско опуштање.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Новото дете беше вистинско другарче.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)