Но во почетокот, Борхесовиот став кон напишаната страница беше став на еден Маларме, став на крајна строгост и прецизност.”
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Не само што знаеше, тој таквиот поглед непомирливо го бранеше.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Дали Борхес знаеше дека неговото наследство ќе бидат точноста и строгоста во јазикот, односно, повеќе кодот отколку пораката, стил а не суштина, естетските артефакти отсечени од светот на искуството?
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Во едно интервју од 1968-та тој отворено рече: “Параболата за палата е парабола за уметноста која постои во својата сопствена рамнина и не & е дадено да се бави со стварноста.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)