Ако за Видана Јанчески може да се рече дека беше рожба на една таква, несреќна љубовна историја, Ристана Голушкоска, пак, беше жртва на безумноста и свирепоста на завојувачите.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Во 1924-та или 25-та, џандарите од Алинци и Трбиќевците навлегле, ноќе, во куќата на Ордана Голушкоски, тогаш одново се имаа размрдано комитите, и ги тепале и мажот и жената до изнеможеност.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Ведран ме поттикна да буричкам по длабоката темнината на соништата уште при неговото второ доаѓање.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Тоа поттикнување се случи оној ден кога без да се разбуди спиеше над дванаесет часови.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
А и она негово име Иван, што ми го навести сонот, не беше рожба на случајноста или на мојата досетливост.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)