Но наместо бројки, имаше златни цртички, по една за секој час, а две за 12. и стрелките личеа на издолжени цртички, а секундарникот – уште подискретен, речиси проѕирен, на „Orient“ му даваше извесна источна минималистичка привлечност, како на своевиден хаику часовник.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Геј-културата, каква што ја познававме, беше остаток од една претходна епоха. Не ни изгледаше дека е за нас, дека е наша култура. Немаше што да ни понуди.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
„Едностраните“ хомосексуални врски, иако можеби сè уште постојат, беа остаток од предмодерното минато.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Можеби, според годините на производство, нетрпеливоста меѓу овие два часовника беше остаток од Студената војна.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Тоа соодветствуваше со железната рамка на креветите и двете мали наткасни помеѓу, кои сигурно беа остатоци од времето на Тито.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)