бев (гл.) - измачи (имн.)

Секое излегување надвор за мене беше измачување, се плашев од луѓето, од светлината, од сонцето.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Веќе и најкратките планинарски тури за него беа измачување.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ручекот во прегрејаната, преполна и бучна кантина беше измачување.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Арсо, заборавајќи на она што беше измачување во долгите часови на осаменост и во осаменоста родениот страв и самообвинување, сиот се внесуваше и се губеше во дивиот вриеж на страстите.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)