ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Беше дојден до информацијата дека еден од најумните од врвното југословенско раководство, кој како татко ми многу читал, во кого најмногу верувал и самиот Водач, а во еден период дури и Сталин, своевремено, додека се занимавал со одгледување и откривање на печурките, особено од својата родна северна република, помислил да ја ослободи земјата од козарите и да ја претвори во цветна градина со безброј печурки!

На сите ни стана јасно. На Сталинка ѝ беше дојдено времето да ја носиме кај прчот.

- Ќе дојде денот кога македонскиот народ ќе се крене на оружје, на востание.

Татко му на Гоцета уште не беше дошол во дуќанот.

Тука, во Солун, беа дошле сите четни началници и војводи од овој крај.

Сега, очигледно, беше дошол да ме дотолчува со своите безмалку фанатични поединости за историјата на Маказар и за неговите луѓе.

Близу триесет години не беше дошол.

По тие два дена, одново се сретнавме. Сега тука, во неговата канцеларија, беше дојден и вториот човек на партијата на власт. Седевме тројцата и пиевме кафе.

Раскажуваше за Никола, постариот син кој не беше дојден.

Кога ја виде, заборави по што беше дојден.

Во еден перформанс од 1965-та, качен на една платформа Бојс останува 24 часа на неа.

Во Манреса перформансот од 1966-та, широко обликувани полу-крстови по својата форма нè потсетуваат на едно село во шпанија каде Игнатиус Лојола беше дојден како војник кој бара ослободување од гревовите.

Во Келн немаше место по хотелите, зашто сите беа преполни со деловни луѓе од цел свет, кои беа дошле овде на Модната ревија на мебели.

На овој саем сретнав многу стручњаци од „Треска“, архитекти и инженери, кои беа дојдени да го проучат врвното во производството на мебел за да можат да пренесат и кај нас и во наши услови.

Да беше дошла зиме, кога и убоста е некако притеснета и скрита во себе, можеби немаше така да го порази Соколета уште од првиот поглед, ќе свикнеше тој постепено со нејзината појава како со нешто обично.

До вечерта Грабула ги прибра податоците од Толета, кој беше дошол и се криеше кај Митра, зеде и петнаесет лири пари и утредента ја сврши целата работа за пет лири, а десет си ги задржа за својот „труд".

Зовреа чеканите во тунелите, чеканчињата во бараката, а веќе и фабричните камења затрескаа еден во друг да го сомелат племенитиот метал заради кој во оваа пустелија беше дошле европските лакомци и ја собрале сиромаштијата од разните краишта на Македонија.

Но Петре веднаш го испрати Пацето в село, а го тргна Толета на страна, оставајќи го Трајка со четниците и почнаа разговор двајцата: — Слушај, брат Толе! — почна Петре.

Дури тие така се разговараа под јасиката, селаните што беа дошле дотука со нив нога за нога, кој по нужда, кој отворено се разотидоа, та дури и Ушко од Врпско не му рече ни збогум на „дедот" Петрета, со кого беше одличен и личен пријател.

Го најде Петрета во колибата на Костевци, навистина со Пацето, кое беше дошло да му донесе на бацка си Петрета алишта за преслекување.

Војводите со своите четници пак се искачија на високата, со гора обрастена, тумба — „Становица".

А беше дошло такво време – никакво: насекаде ечат фанфарите на силниците, нови тендери за извоз на демократија сѐ додека увозниците не сфатат дека сила бога не прашува.

Кога сите тие poules perdue ќе се вратат? 70 okno.mk Еве еден, цивкајќи доаѓа од инкубаторот на помнењето или ѕвечкајќи од расфрлената ризница на изгубени парички: le franc perdu на единствениот буквален клуч што се сеќавам дека било кога сум го изгубил: во јули 1983-та мојата жена и јас изнајмивме едно рашрафено мало рено комби во Тангер, во Мароко, кадешто бевме дошле за јас да одржам предавање за менструалните циклуси на Шехерезада како клуч за читање на 1001 ноќ.

Сите беа дојдени некој да ги види. А ја ги видов сите. И никад више. И никад више.

Уствари тука никој не беше дојден да пие и да ужива.

Во Скотје сите се сметаа за граѓани, а на 90% родителите им беа дојдени од Седларце, Дупени, Коњари и Свирипичино.

Старата анама, што на млади години сучела баклави за самиот Џеладин-бег, таа беше дојдена уште од петокот со три други анами и до саботата вечер не исправија грб од кр’говите и не ги оставија сукалата од раце.

Гого беше дојден од едно гратче среде внатрешноста, каде што се родил и каде што го поминал детството, сè додека имаше школо во кое можеше да се учи.

Во гратчето зборот „молер” беше дојден заедно со мајсторите во маслосани и бојосани алишта, со двоножни скали на рамената, полни канти во рацете и книжни шајкачи на главите.

Бидејќи никој не сакаше, од момчакот на шанкот што беше всушност аспирант да се појави на сцената како актер, до гостинот што беше дошол не како доктор туку како автор, прв да крене рака и да даде знак за фајрон - оставија тоа да го сторат бинлачето со ракија и бинлакот со вино откако се соголеа до газерот.

Другарот Чапаев ја забележа нестрпливоста на помошник-министерот Алал Комби кој беше дојден на оваа позиција, не само според малцинскиот клуч туку и според заслугите во војната.

Татко најмалку се служеше со главниот адут за овие луѓе, дека беше дојден со специјален налог од Водачот за да ја открие природата на старите списи.

За среќа, во собата влезе синот медицинар кој, по долгиот ден поминат на факултет, беше дошол да види како е Татко.

Се сеќавам на еден млад наставник, лисест, со име Лефевр; беше дојден од престолнината а сето тоа во нашите очи - мали афрички мангупчиња- францушчиња - го правеше малку смешен.

Таа беше мојот манифест, Свето писмо: едновремено религиозна и нео- ничеовска, сензуална и аморална, а најмногу мошне “алжирска”, како што знаете.

Се гледаше дека Денко за ова време, откако беше дојден во планинава, беше научил многу.

Сепак, можеше да се измие, па попладнето стопли вода во котлето, го принесе до огништето дрвеното корито, го разгоре убаво огнот, пронајде во долапчето на ѕидот и малку сапунче, заостанато таму од летото, и се изми за првпат откако беше дојден потемелно, поубаво.

Тој и Бојан беа дојдени на Рамни Ливади, да ја започнат годинашнава косидба.

Веќе од поодамна чувствуваше потреба и да се преоблече, зашто откако беше дојден сè во иста преоблека беше, секогаш цел, облечен легнуваше и стануваше.

Сите Дуковци беа дојдени од долните колиби, млади, стари, жени, деца, мажи. Сите нешто работеа, принесуваа, редеа.

После копавме подлабоко. Беа дошле и други да копаат, ама ништо не нашле.

Кога се вратија кај шаторите, џипот веќе беше дојден.

Атмосферата на свеченост, разгорениот оган, стопленото сопче, пријатната миризба на пржената сланина, му го зголемија расположението на момчето, па за првпат откако беше дојден во колибата, откако беше затрупан од снегот, се почувствува безгрижен, спокоен.

Влегоа во колибата. Со татко му и дедо му Димо беа дојдени шумарот и синот на дедо Иван.

Оваа случка беше скорешна, од последното доаѓање на Бојан во колибата, во октомври, кога два-три дена училиштето не работеше, па Бојан беше дошол да се види со деда си.

Беа дошле до заклучок дека на светот му е потребен нов или подновен светски поредок, што од една страна ќе ги заштити човековите права и човековата околина, а од друга страна ќе ги спречи господарите на парите, монетарната стварност да ја претворат во катастрофална виртуелност.

Откако господинот Гологанов кој, како и најчесто, беше дојден сам, седна во фотелјата наспроти својот постар колега, кучето клекна на задните нозе пред него упорно и трајно гледајќи го право в очи.

Утредента Митре уште не беше дојден, а Крмакот беше зафатен со дерење, со грб свртен кон мене.

Но, бидејќи Аето, заседнат во топлината на роднинскиот прием на Паца заради кој беше дојден, го немаше да се појави, децата наскоро ги ставија своите љубопитни прстиња на колата поради што уште повеќе ги закопка иштата да видат што има во колата.

Во Потковицата беше вообичаено рано пред зајсонце гојдарите да ги дотеруваат говедата на Зедница, горе над Бел Камен, и тука да ги попасат до замрачување.

Ним им се случи та, да не можат да си дадат ответ пред жителите од околните населби кога за непрокопсаноста на Благуна ги прекоруваа: тие кои највисоко го вееја знамето против сите завојувачи, неми остануваа во таквите незаслужени напади.

Напротив, милум или силум и тој беше дојден да биде завојувач.

Беа дојдени божем за да вршат маневри, а всушност ги прогонуваа нашите партизани и вршеа реквизиција на новоовршеното жито.

А.А., веројатно откако утврди дека во нас доволно не се впиле ударните пораки на Атеистичкиот музеј како што очекуваше, сметаше дека беше дојден вистинскиот момент и тој да стапи на сцена со своите аргументи од втор степен на влијание.

Беа дојдени млади и стари познавачи на арапската османица, историчари, толкувачи на таинствените битолски кадиски записи, односно сиџили, на кои Татко им го посвети целиот живот, како нивни откривач и верен толкувач.

А и нови потреби ќе се јават. Еднаш, кога се уште му пееше петлето на Боге од Бањи, лично му реков: зар мора мртовечките сандаци да се прават само од штици.

Во нашево ново време ќе завладеат и нови техники.

Што се однесува до ковчезите за сахрани, јас најсериозно сметам дека им минува времето. Наскоро ќе се најдат на отпад.

За ова време откако беше дојден во нејзиното одделение, учителката можеше да рече за него само олку: „Кон учењето и задачите што му се поставуваат, се однесува сериозно.

Беше дојден и лекар. Тој ја прашуваше мајка му: - Како ти се случило тоа?

Чичкото беше дојден да прекопа еден дел од нашиот двор.

И ете, денес беше дојден тој ден.

Се чинеше како таа да беше дојдена од некој мистериозен шумски предел за да донесе малку од легендарното богатство во оваа сурова околина од железо и цемент.

Стоеше тој запис на карпата како отсекогаш да бил тука, на еден древен пат, а Филозофот расправаше дека од времиња најдамнешни тука минувале каравани, натоварени со стоки, војски накитени со страшни знамиња, царски курири кои во галоп разнесувале пораки по сите краишта на тогашната славна држава и на нејзиниот цар, чие име подоцна го узнав, о блажени, оти времето тогаш уште не беше дојдено.

И што вели словото кога ѓаволот со свои очи го чита?! Ама времето не беше дојдено.

Најважното нешто во секое сочинение за оној кој кон уката на крадењето се стреми...“, рече и не доврши. Оти времето не беше дојдено.

И се случи. Миракулата. Отец Кирил извади од под ризата тринаесет мали листови од книга, и на сите исто беше нацртано: две нешта што првпат ги видеа очите наши, оти не постојат никаде на светот сочинет од Седржителот; како од друг свет да беа дојдени, измислени сосем.

Нешто ме глочкаше на папокот, и јас ја кренав маицата: видов дека на мојот папок стои црниот пајак од младоста, брошот на мојата баба; Јан Лудвик, очигледно беше дошол од циркусот, од белиот свет, да ми го врати црниот пајак, и откако го беше испил своето питие, ја беше запечатил чашата со пајакот.

Можеби само затоа што ова беше првата студентска населба во која стапнал од дипломирањето на CCNY (City College of New York) - од друга страна можеби беше дојдено времето за промена.

Како да беше дојден моментот да ми каже некои работи за себе.

Откако никој од нив ништо не најде во келарите и амбарите тоа за што беа дојдени, одделија шестмина мажи и ги одведоа на Св. Илија, надвор од селото, Таму ги мачеа и на крај им ги посекоа вратните жили и пршлените и така ги оставија да искрвават.

Верував дека ни нему, а и мене, не ни беше дошло до никакво фотографирање.

Во моментот таа мисла ми се поврза со тетка Рајна и со жената, која беше дојдена со неа пред јас да заминам на училиште.

Го вртев во рацете и се чудев, зашто такво писмо, без печат, со букви што светеа со чуден сјај и од кое се тегнеше конец пареа и исчезнуваше во воздухот, од кое павкаше миризба, тоа писмо како да беше дојдено од некој друг свет, од некој друг живот. Зад живот.

Дознав малку повеќе за него кога му кажав дека сум бремена. Освен што поправал, тој и поткраднувал.

Пред да забременам, за него го знаев само тоа дека неколку месеци пред тоа беше дошол во нашето мало гратче, налик на село, за да ги поправа тркалата на коњските запреги.

Дури негде попладнето, кога ја пропуштив секоја можност да ја завршам работата по која бев дојден, брат ми се смилости и реши нашите патишта привремено да се раздвојат.

Сите млади коњарки беа дошле во дворот од Силјана за да гледаат радоста; сите се радувале и се веселеле; само Силјан штркот стоел на таткоа си куќа омаудрен со главата вземи, од голема жал што му дошла, дека гледал од сестра си свадбата.

Се подумал воденичарот и си рекол со умот : „Ај ќе ја пуштам, да ако ме напраит царев зет, ќе ѝ (ј)а удрам дропката; а пак ако ме излажит, уште еднаш ќе ѝ бидит страв да идит, за да ми го јадит брашното и паспалот; а пак досега што јала, не оти јала од мое, да од светот што сум го крал: Така беше дошло, така беше ошло“.

И тогај пак ќелешо 'и помолил за тој да ја варди јаболкницата, арно ама двајцата браќа не го остаија и другата вечер отишол постреднио брат да вардит, арно ама и тој беше заспал и ламјата тогаш беше дошла и искинала јаболката.

„Ах, проклет да е тој саат - си велел сам со себе Силјан - кога му грешев на мајка и на татка, та да ме втаса ваква клетва, за штрк да се сторам и на куќа да седам.

Иако за ова писмо можеше и да претпостави, синото се уште и претставуваше енигма, но за неговото отворање сѐ уште не беше дошол денот.

Сакаше да оди кај дедо ѝ Серафим - братот на дедо ѝ Стојмен кој уште пред војната беше дошол во Банат да бере пченка.

Во себе сѐ уште беше волк кој беше дојден по пленот кој се оттргнал од неговите канџи.

Сега беа дојдени и гробот беше единственото нешто, што се црнееше со раскопаната расквасена земја во таа бескрајна белина наоколу, во тие снегови, во таа загиначка.

Продолжуваше да чекори, размислувајќи само на тоа дека тој беше дојден тука за да се врати, откако ќе ја сврши работата, и еве сега тој си се враќаше, дома.

1 Беше дојден тука само заради ова, што го правеше сега, затоа мораше да го дофати секој миг од времето и од водата, што му беа дадени, и да остане до крајот, тоа беше се, што продолжуваше уште да знае.

Волкот под нивниот прозорец ја голташе нивната близина, тој беше дојден колку што се можеше поблиску по нивната миризба, сега, веднаш до ѕидот.

Секогаш се случуваше така, снегот да преврне а после или да заплисне југовината со својата блага бура, што ќе слисти барем една дебела половина од наврнатиот снег, што ќе размекне, ќе спитоми, ќе одврзе, а ќе му даде и нему доста вода за да си ги сврши сите работи, за кои беше дојден; или пак ќе дојде една од оние ведрини, ќе се изостри една таква при која сонцето ни во најцрвеното и најослепувачки огреаното пладне нема да биде во состојба да му излишти ниту една капка.

Тој и тука како да беше дојден за да ги побара, но и тоа беше нешто сосема друго, само еден спомен во него.

Го сеќаваше дека е тука повеќе од здивот, знаеше дека беше дојдено по тие рубинени сртови најмногу со својата кожа, врз која она беше некаков игрив допир, а за сето време продолжуваше да скита со погледот по сиот рубинен свет крај себе, не испуштајќи ниеден миг.

Сега тој веќе не знаеше ни кој ден е откако беше дојден.

Беа дојдени на работа уште пред сонце, тогаш никој не прашуваше за времето и за тоа колку си работел, за сите беше важно работата да се врши и да се искористи времето.

Беше тоа доста време, дотогаш сигурно ќе може да ја сврши и работата, за која беше дојден, а за дванаесет до петнаесет дена времето сигурно ќе разјужи и тој според некаква направа во себе речиси со сигурност го знаеше тоа.

Беа чунким во некој зарек да направат една добра Задруга; ниеден од неговите селани, заедно со кои што тој до неодамна војуваше, а тогаш беа дојдени од Армијата, не се жалеше себе си да стори сѐ да биде тоа една добра, една нивна Задруга.

Во колку се случи да надвладее тој остер ветер, не ќе може ни да се помисли барем малку да се поработи со бичкијата, а тоа беше она најважното, за кое што тој и беше дојден овде.

Од она зазбивтано ѕвере сега го делеа смо уште неколку десетини метра, само уште некоку негови скока, и тој сега имаше во своите жили мраз, но знаеше дека беше дојден моментот кога веќе не може да се стори ништо со пукање во тоа распафтано бреме од цврсто врзани мускули, слеано и згрчено во скоковите, што наближуваше кон него како виор.

Во нив, околу нив беше дојден оној кого и сиромашните бедуини во пустината, и богатите и правоверните и ѓаурите го бараат и им беше потребен - северникот.

Годинава се беше случила неродна и феласите ги чуваа овие спасоносни плодови за гладните месеци коишто веќе беа дојдени во овие зафрлени населби.

Арсо сѐ уште не беше дојден до онаа јасност кога на човека му е можно и лесно да го сфати реалното постоење на својата личност.

Со него беше дојден висок плеќест човек.

Но сега беше дошло времето да се раздели од него.

Не беа изминале уште петнаесет дена откако беше дојден последниот пат во затворот.

Сега беше дојден само заради погребот на својата мајка, Велика Мегленоска. 9

Ама ко таа, ко не таа. Бевме една врст, другачки, И таа беше дошла по некоја мака во Битола. 219

Којзнае од кај беше дојден: дали од Солун или од подалеку.

Но, од друга страна, претераната коренитост на тие разлики, извалканоста и стутканоста на писмото „така несоодветни на вистинските уредни навики на Д“ толку многу укажуваа на намерата да се залаже окото дека станува збор за безвреден документ; сето тоа, заедно со грубата наметливост на документот оставен пред очите на секој посетител, беше сосем сообразено со заклучоците до кои претходно бев дошол; сето тоа, велам, силно го потврдуваше сомнежот кај човек дојден со намера да се сомнева.

Оној фалбаџијата Методија Гришкоски, тој најголем подлизурко, најпосле на повеќето им беше дојден до нос.

Рене, како случајно, беше дошол во моментот кога ја располутуваа главата, ја зема нејзината содржина в раце и со едно лачно движење ги раздвои двете половини.

Овој разговор со Фарук Кадуми беше вон вообичениот дипломатски ред.

Почувствував дека беше дојден моментот да се вмешам во разговорот.

Вестите за трагични настани во Палестина ме поттикнуваа да ја ослободам од себе историјата која ја бев напластил во себе за време на мојата дипломатска мисија кај Арафат, но повторно нешто ме запираше.

Јас бев дојден да ги добијам првите информации од почетокот на првите американско-палестински разговори во Картагина, за да го известам што побрзо југословенското раководство за историскиот настан од пресудно значење за палестинско-израелскиот спор.

Овој фрагмент од книгата на Малро ми беше добро познат. Многупати го анализирав со студентите.

Но јас овде бев дојден на клучна дипломатска средба со еден од легендарните личности на блискоисточната дипломатија.

Го насети неочекуваниот предизвик.

Таму веќе беше дојден шифрантот Петар Иваз, за да ја испрати мојата телеграма од разговорот со Арафат.

Во мене се разбрануваа спомените! Неговото време беше влеано во дел од мојот живот, од моите дипломатски години.

Ја разбра мојата мотивација, макар што сево ова го одвлекуваше од настанот, славењето на поезијата, за кој беше дојден.

Се сеќавав на зборовите на Махмуд Дарвиш изречени на истото место крај Охридското Езеро, во август 1978 година, на Струшките вечери на поезијата, кога заедно со други врвни палестински поети, беше дојден по наредба на самиот Јасер Арафат.

Не беше дојден вистинскиот момент.

Имав некаква скриена стратегија да го вовлечам Махмуд Дарвиш во темата што постојано ми беше блиска, но немав храброст да ја започнам: неговите односи со Јасер Арафат.

Беше дојден мигот да го ослободам ова време од себе и да го предадам на хартијата, на забележаните траги на меморијата. Времето минато крај Арафат.

Но првин требаше да биде задоволена неговата прва желба, за што, впрочем, и беше дојден во нашиот дом, да ги види Татковите книги, во ѕидовите на чардакот и во Татковата работна соба.

За да ѝ избегам на бучливоста и на задоцнетата горештина во тој град на Егеј, и јас и сѐ што живееше или беше дојдено во него под вршник на септемвриски ден, влегов во старинарница во која, слични на живи кукли стари Американки во невозможни шарени ткаенини(„пура лана“ што би рекле ситните венецијански трговци но од чиста синтетика) на кои им изгледав занимлив за разговори или достатно сериозен за совет во купувањето на триптохон од оревово дрво со Богородица насреде, попусто, навистина попусто ја вртеа кон мене иконата,

Ако замине дури и без да го стори она за што беше дојден.. !

Таа сакаше да побрзаат назад по патот по кој беа дошле и да почнат да ги бараат другите во спротивната насока.

Немав којзнае колку нешта, бев дошла за привремено тука, и немаше потреба којзнае колку да облекувам и да соблекувам.

Од подотворената врата виде како мајка му, без било што да каже, му го подаде писмото на татко му, што беше дошло од жената.

Ако се сајдисаме може и понатака да останиш, — го охрабри стариот калуѓер Арсенија, којшто беше дошол по истиот пат во овој манастир и со својата чесна и приврзана работа, ете го дотера до настојател на манастирскиот чифлиг.

Но затоа пак нарипаа Димовите старавинци и градевци, коишто беа дошле на пазар и убаво го натопија „бугарскиот" даскал Бина и го испратија кај Мита Црнамара да ги собере пак тој неговите витоливци, полчивци, жиовци и половината бешвици и да дојде кај „Гркот" Налета да се исправи со овие Јуди.

Одоздола си беше дошол Илко и веќе дремеше, потпрен со лактот на билото, чекајќи го човекот што ќе дојде да му го земе „пиленцето од седелцето".

Излегоа сите во дворот каде што веќе беше дошол кадијата со своите мезличари.

Таа и Величка мислам дека беа дојдени само што завршиле учителска школа.

Татко живееше со илузиите на заминувањето влечејќи ги со себе и Мајка и семејството, но сега како да беше дојдено времето таа самата да си ја провери илузијата на враќањето.

Вујна Клементина ќе почувствува дека ѝ беше дојден редот да си го каже своето: „Мојата внука Ервехе ја загуби мајка си на раѓање.

Како да беше дојдено времето, токму пред залезот на нивните животи, задоцнето, да си израмнат некои од нивните етапи.

Мајка почувствува дека сега беше дојдено времето да ја дополни семејната историја со разјаснувањето на Татковите бегства или отсуства, секогаш, како што велеше Татко, во интерес на стратегијата за спасот на семејството.

Но сега Мајка беше изне­на­дена што беше дојден да ја чека за да си одат дома.

Сега беше дојден мигот да се лиши и од илузијата на неколкуте мигови откриено време.

Невропсихијатарот дејствуваше рутински и забрзано, се гледаше дека беше дојден повеќе да исполни обврска спрема некого отколку вистински да разбере што му е на пациентот.

Мајка, во еден миг, се загрижи, па испрати еден од браќата кој штотуку беше дојден од училиште за да види што се случуваше со ќерката.

Бев дојден во родната земја во својство на писател, за да селектирам драма од албански автор која требаше да биде поставена во Албанскиот театар во Скопје.

Некои останаа во келиите и не излегуваа. Меѓу нив и Рогле, кој отскоро беше дојден, и чекаше да дојде отец Иларион и да му држи епитимија.

Учителот Стамен заедно со болничарите што беа дојдени од градот, во училиштето гаснеа вар во буриња, и кога ќе остинеше варта ги тераа децата да се капат.

Сега претседателот беше дојден.

Пекарот Растко од Врпоље кој во Исток беше дојден шест месеци порано, им раскажуваше дека повремено групи од по седум-осум војници одат во потера по балисти по планињето и таму остануваат по цела недела или две.

Во секој случај сопствениот треба да биде послободен, а авторот порасположен за да си ја проба среќата во работата заради која беше дојден.

„Скршениот човек“, брезничанецот Едо Бранов, како да беше дојден до клучното прашање: Каква смисла има животот ако воопшто ја има?

Денеска тој не беше со илузорната намера да наиде на некого кој ќе му биде водич или било што во работата заради која беше дојден во Струмица.

Му делуваше обесхрабрувачки во поглед на целта заради која беше дојден.

За друго беше дојден, ќе дојде и неговото време.

Во Општината беше прв, а во Партијата, веќе беше дојден секретарот Трим Тоска.

Игор Лозински беше дојден по обична работа, но насетуваше дека се наоѓа пред значајна средба во животот.

И сега, беше дојден можеби вистинскиот миг во потрагата по животот на оваа силна балканска жена.

И сега беше дојден Игор Лозински кај татковите книги на посебна исповед што можеше да го стори пред пријател на животот и својот верен ученик, потомокот на големите соништа.

Сега тој беше дојден, нашиот спасител, како гласник на судбината, со јагулата, да ни ја дополни содржината на изгубеното време, за нас на оваа страна на границата.

Уште ни до црквето не беа дојдени, кога дождот им прекисна преку капите и водата низ коса им потече во вратовите.

Досега одеше толкупати во Караорман, береше дрва, но во тоа место не беше дошол.

Вечерта беа дошле да изберат нов секретар на Месниот комитет, бидејќи чичко Анѓеле беше партизан.

Сите млади коњарки беа дошле во дворот од Силјана за да ја гледаат радоста; сите се радувале и се веселеле; само Силјан штркот стоел на таткова си куќа омаудрен со главата в земи, од голема жал што му дошла, дека ја гледал од сестра си свадбата.

Можеби беше дошол да види како живее?

Многу брзо по она негово враќање, побрзо одошто можеше и да се претпостави, братучедот повторно замина во оној ист правец, или, поточно се врати таму од каде што беше дошол, ѝ се врати на смртта, но овојпат тоа враќање или зминување беше засекогаш. ...

Никој немаше да ми поверува дека ме нападнал пес во мојата работна соба ако не ми беа под лактов белезите од неговите заби.

Убаво видов кога песот ме гризна, но потоа не само јас туку и Јана, а и човекот што беше дојден да ја дотера живата ограда околу градината сите констатиравме дека влезните врати во дворот и во куќата биле затворени и не постоел начин да влезе ѕвер во куќата.

Луман го искористи тоа за да си ја сврши работата по која беше дојден кај Бошка Манев.

Но на Бошка Манев сега до смешка навистина не му беше дојдено; се сети на ова колку да го предрасположи Најда.

Најпрвин треба да ви објаснам дека тој има посебна слабост за секакви технички дрангулии, и во тоа време беше луд по грамофони.

Уживајте во вратоломиите на еден од неопходно најслободните преводи што било кога се појавиле на македонски. Margina #21 [1995] | okno.mk 113 КОНТРАКРОСТИХПУНКТ Ахил беше дошол во посета на својата пријателка и партнерка за џогинг, г-ѓа Желка, во нејзиниот дом.

А: Кога ли успеавте да ја соберете оваа прекрасна збирка на бумеранзи, пријателке драга.

И на најмалата воздишка на несогласување тој збеснуваше и кутриот маченик што беше дошол на советување стануваше помал од ништо!...

Освен што беше пронаоѓач, автор, новинар, тој се качуваше често во балон...

Ж: Прав сте! Значи како што ви кажав, г-дин Ракот ми беше дошол на гости еден ден.

Даваше претстави... Во недела особено, на празниците...

И еден ден, гледајќи од кој кат излетуваат птиците, и низ кој прозорец, луѓето се искачија во станот на Љупчо, тропнаа на вратата, им отвори лекарот кој во тој момент беше дојден кај Љупчо да направи визита и да му ги даде потребните лекови, и тие почнаа да викаат по Љупчо гледајќи го како држи в рака неколку направени птици за да ги фрли низ прозорецот.

Мурџо заврти со главата кога го слушна името Дончо, а Пела продолжи Не ја видовме тетка Чана таа не беше дојдена, а баба Митра помалечка од Дончо! Знаеш, не сме во исто одделение!

Оваа книга, како дел од есенцијата на мојата балканска егзилска сага, беше еден вид преуранета проверка на синот на емигрантот, нараторот, дали беше дојдено времето за враќање од егзилот во родната Албанија, беше тоа едно ѕиркање во пеколот кое можеше да заврши кобно...

И како што се раскажуваше во Албанија, на 14 март 1997 година, кога албанското население беше дојдено до степен на екстаза откако се загуби во бездната на пирамидалните штедилници, кога речиси сите дипломати ја напуштаа земјата, Патрик Крисман беше вистински херој на денот: го надгледуваше евакуирањето на Французите од Албанија, но и евакуацијата на еден шкотски одред, заборавен од британските дипломати.

И сега како да беше дојден редот откако се мина границата спасот на семејството да се прерушти на татковата грижа, кој впрочем и го поведе семејството на другиот брег од езерото.

Тогаш веќе ги немаше Грците, ама затоа беа дошле Италијанците.

Петре Питропот сега кај нас беше дојден по некоја работа.

Ама Едо не беше дојден кај нас на гости туку по работа.

Да беше дојден чичко Славко, веројатно ќе кажеше нешто мудро и немаше да се развикува како нив, а да беа тетка Маре и чичко Доре, кој прекрасно свири на пијано, веројатно ќе запееја.

Патем го сретнав Нацка, кој денес не беше дојден в училиште и немаше поим што се беше случило.

Ама нели татко му беше веќе одамна застанат на нозе, што се вели, и бидеејќи силна заветрина му правеше и со милоста, и со богатството, Марко веќе не мораше да оди во опинци како татко му кога беше дошол во Скопје и се вчудовидувал, како што кажуваше самиот, од Безистенот и од чаршијата, туку се облекуваше повнимателно и поубаво.

„Целиот град веќе врие, вели пашо“, му беше рекол овој на својот измешан јазик, откако му кажа зошто беше дошол.

Влеговме и седнавме во вип делот каде што веќе беа дојдени Стомачето и Тигрестата опаковка.

Чичкото беше дојден да прекопа еден дел од нашиот двор.

Беше дојден и лекар. Тој ја прашуваше мајка му: - Како ти се случило тоа?

И ете, денес беше дојден тој ден.