бев (гл.) - врати (гл.)

Некои паднаа на оваа „квака“ – по што, по краток временски период откако беа вратени на работа, повторно беа избркани на улица!
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Откако наидува на крајно непрофесионален, дрзок и игнорантски однос од претпоставените и откако увидува дека е изманипулирана и практично не постои можност за вонсудско решавање на спорот, таа – заедно со уште десетина работнички 282 кои се најдоа во ист кош, а охрабрени од позитивното искуство на некои работнички од истото трговско друштво, кои уште од порано се одважиле спорот да го решат по судски пат – решаваат, во јули 2009 – та, да поднесат колективна тужба против нивниот довчерашен работодавач.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, бидејќи претходно таа веќе беше паднала во немилост на нејзиниот директор – и покрај тоа што на дел од останатите работнички кои беа напуштени по истиот правен основ, им беа исплатени испратнините кои законски им следуваат – тоа, од неразбирливи причини, не беше сторено и во случајот на Триманова!?7 По ова, таа прави обид настанатиот спор спогодбено да се разреши – на трипати, во придружба и на нејзиниот сопруг, се обраќа до сопственикот којшто истовремено е и менаџер на акционерското друштво.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Тешко некој сега да можеше да го препознае: по заминувањето на семејството, лицето потполно му беше променето, стекнувајќи морничав, формиран неземски израз. Маргина 37 75
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Меѓутоа, еден земјак, кој се беше вратил од север, и не беше слушнал за неговата смрт, замалку го препозна, ги рашири рацете во прегратка: „Матвеј Николаевич... Боже мил... Како си се променил!“
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Вистина, првата ноќ, кога веќе се беше вратил во гробот, му се слоши.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Мртовецот сметаше дека таа долго ќе му трае.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Уште малку ќе бев вратен од Ќустендил назад со целата чета.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Едно, што го гризеше совеста за она што го направи пред два три месеца кога ги предаде четите на Маргара; а друго: со ова сакаше да го задолжи Толета и да ја ублажи својата одговорност ако излезе еден ден на видело предавството.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Пере и Петре му ја изложија нему каква е положбата внатре, и Ѓорче ја удри главата в земи, a по малку продолжи: — Излез, другари?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Му кладе на Белчета негов еден самар од манастирските коњи, и една сабота, тој јаваница, Митра по него, околу мракот му отиде на Бешот во Полчишта, кој штотуку се беше вратил од затвор.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Нешто подоцна заедно со Милчо Манчевски кој се беше вратил од Америка и кој со голем ентузијазам работеше на медискиот развој на скопскиот андерграунд, изведовме еден перформанс 25 Мај (денес МКЦ).
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
И Татко се беше вратил од Цариград, се вратил на Балканот. Го доживеа падот на Отоманската Империја.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Татко уште не беше вратен од потрагата по новиот пристан на семејството.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
А да знаеш, уште пред да се случи настанот, писмото веќе било предадено на секретарот Домазетовски а потоа не знам на кој начин тој и го беше вратил, или искинал, или намерно загубил, бидејќи преку ноќ, иако и секретаријатот го беше прочитал, писмото го снема, при што, ценам, слична услуга со убава ноќ, каква што мене ми беше пружена, веројатно Стојна му подарила и на секретарот Домазетовски.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Таква ја паметам мајка ми од она време кога ќе ја заварев седната до потокот на оној син камен што можеби војникот на бел коњ го дотуркал. (Кога го спомнувам војникот на бел коњ всушност мислам на човекот кој ја качил на планинава а никогаш не ја венчал!) А можеби каменов го дотуркал таткото на тој војник на бел коњ кога првпат му се посакало седнат да си ги лади нозете во потокот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Најмалку што можев да помислам беше, дека Иван се врати или ми го враќаат за да ми го испитат паметењето.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Како штотуку да се беше вратила со полна кошница планински јагоди. Толку ми се чинеше ведра и задоволна.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- А што знаеш ти за татко ти - праша тој и стана од клупата?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Стојно мори Стојне“, и реков „тебе животот навистина ти пресудил да донесуваш лоши проценки и да правиш погрешни чекори.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Па кажете ми сега, со каков изговор ќе можев во мојот дом да не го прифатам детево, им се обраќав во мислите на милиционерите?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Како да се беше вратил негде од далеку.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Интересен случај - не пропушти да прокоментира.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Син ми како да се беше вратил од далечно патешествие, и тоа лично а не неговата сенка.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не сум сигурен со каква цел но иследникот повеќепати побара да ги повторам имињата на децата што ме исмејувале. (Се разбира сега веќе не стоеше кај прозорецот туку повторно се беше вратил кај бирото и сите имиња што ќе ги спомнев грижливо ги запишуваше).
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
-А како се случи тоа да отпочне тој разговор помеѓу тебе и татко ти.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
ПАНДЕ: Ова го чув поминатата недела, од луѓе што беа вратени.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Јас му велев дека не знам по патишта какви и незнајни штичката сама се беше вратила во скрипториумот; но тој не сакаше да чуе, па и натаму ме биеше.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Од едно од тие сонувања ме разбуди остриот глас на мајка ми, која предвреме се беше вратила од татковата продавница: „Кое е ова глупаво лице?!“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Видов како со презир гледа во листот хартија.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Се колнам, тој час ги видовме сите мили слики, сите изгубени слики беа вратени, секој предмет пак си беше на своето место. Сѐ, сѐ беше вратено, дома.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Минаа повеќе години од првата средба со амбасадорот Лакхдар Брахими во Арапската Лига. Завршија нашите мисии во Тунис.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тој се беше вратил од Тунис во Алжир и беше станал министер за надворешни работи на својата земја.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Беше вратен од клучната претпоследна мисија.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Штотуку се беше вратил назад на првата глава, кога ги слушна чекорите на Џулија по скалите и стана од фотелјата за да ја пречека.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Набргу згаснаа светлата и кај дедо Кољо, а тој сѐ уште не беше вратен. Ги чекаше јагулите.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Беше вратен во неговата дална Русија.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Сигурно не и за мајка му кај која се беше вратил.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Еден миг потоа веќе беше вратена.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Не знаеше дека пред малку всушност се наоѓала далеку, на границата што можеме само да си ја замислиме и дека оттаму во ова време ја беше вратил мојот глас, мојот повик.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Пред малку, изгледа, не забележа на каде тргна, нели? - прашав.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ема само што се беше вратила од училиште тој ден.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Така го зеде повторно дезодорансот и овојпат се испрска врз целата блуза, особено задржувајќи се на мишките.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)