бара (гл.) - место (имн.)

Не заборави да земе и некоја пара од Митра, убедувајќи ја дека сега ќе оди да бара место каде ќе се приберат кога ќе побегнат од Полчишта.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Во летните месеци на овој пат тешко се разминуваат коли, зашто патот е преполн со туристи од Европа и од други места, кои бараат место за одмор по северното крајбрежје од Солун кон Драма, Серес, Кавала па сѐ до грчко-турската граница кон Деде Агач, односно Александропулос.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Можеби сосем ќе се откажеше од намерата да проговори, ако во тој момент е го здогледаше Емплфорт, поетот со влакнести уши како самотно талка низ просторијата со подавалник во рацете, барајќи место да седне.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога фатија да бараат место каде да приседнат сфатија дека се нашле во црвјалник од војска.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Тргнуваме по ридот угоре барајќи место водата пат кај не пробива ни ветрот легало прави.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Во ноќта во која паѓале ѕвездите и се притајувале водите, еден нечуен човек, Татар или Монгол или Черкез, чекорел и барал место за голем гроб.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
104 Хр. Коцев, 48-49. 105 Според некои податоци (Makedonika), заменикот на капетанот на паробродот го забележал Шатев кога во ходникот барал место за да го остави пакетчето со динамит.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Возбудени, скоро уплашени, се шуткаа и бараа место да се нурнат во мракот под скалите, зафрлените ќошиња, и таму да се ослободат од кошмарот што го гонеше.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Стрепеше особено кога Бојан ќе испружеше рака нагоре, барајќи место каде да се фати, каде да ги закачи прстите, а такво место немаше.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Ваму иде, - рече старецот, огледувајќи се наоколу, како да бара место каде ќе се скрие.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Се џарам вака преку луѓето, барам место и јас некаде да се доберам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Шушкајќи нешто низ брадата, пцоста или молитва, го зврте неколкупати околу себе како да бара место кај да го фрли но сепак не го тресна од земја.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Меѓутоа, расказите кои за свој предмет го имаат тој друг Град неповратно загубен, ја надополнуваат онаа „карика што недостасува”, па некои од читателите на овие страници веројатно ќе отидат да ги бараат местата каде некогаш се наоѓале Дрвениот мост на Вардар, Офицерскиот дом или скопската плажа...
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Се враќаме и бараме место да седнеме за да напочинеме и да ги средиме впечатоците. Залудно.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Барам место за паркирање. Сѐ е зафатено.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Упорно бараме место и по долго кружење, ни се насмевна среќата, ако така може да се нарече празнината меѓу две коли каде го пикнавме нашето SAXO и одвај се извлековме низ тесниот простор што ги дели колите.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Вртиме кружно и бараме место за паркирање. Паркинзите полни и тротоарите зафатени.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Молчеше, само погледот му шеташе наоколу, како да бара место на кое ќе може да отпочине, и тоа негово молчење богами бааги потраја.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Откако ќе го отпразни шишето, тој го затвора и се обѕрнува, бара место каде да го скрие.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Как што мрена риба барат место по д'лбоко, как што славеј, малка птица, седело си виет сред расцветени ми ружи в поле ил' градина, как што мајка силно љубит првата си рожба, так и младо љубит млада, искат мома јунак, младо момче-хубавелче, гиздаво си либе.
„Крвава кошула“ од Рајко Жинзифов (1870)