Твоја Антица“. (Го бакнува писмото. Пауза. Наеднаш се исправа).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
АНТИЦА: (влегува радосна, со себе си), Од Илија рече! (го пушта силно светлото, го бакнува писмото како настрана од другарките и го чита за себе си, поправо го прелетува со очите).