бакне (гл.) - рака (имн.)

Невестата Доста како се позакриваше крај ковчег, оти имала расправии по Солун со Турци — пезевенци, та не излезе да бакне рака дури тие беа тука.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Да сте живи и здрави! — и посегна, и бакна рака на Стојанка и ја поведе горни крај на трпезата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се завртоа три пати околу бурилого и дедот поп го прочете отпустот, им дрпна пак неколку благослови, си ги собра „алатите" во торбичката, а Илко и Доста им бакнаа рака на сите.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кушо дојде до оганот како кабаетлија што задоцни; рече: „доброутро“, ја симна и тој капата и со „благослови оче“, му бакна рака на попот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Во црквата дедот поп го најде притропот Петрета Слабиѓорев, кој смирено ја симна капата и му бакна рака, барајќи му од благословот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се наведе, му бакна рака и му ја кладе парата во неговата рака, говорејќи му: — Земи, дедо Петко, алав и од мене и од господ. По стопати алав.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ќе го завиткаше, потоа, во ленено цедило, а потоа ќе си го земеше пагурчето, ќе седнеше покрај нас во постелата и ќе си запееше: прати ми во писмото малку од твојот глас, да го носам со себеси зашто твојот глас е гранче чесно дрво...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Јас, Лука Јас, Лука, монах од Вапа, запишав: Пред мене, најстар меѓу монасите, пред легнување застануваа сите монаси и не толку да ми бакнат рака колку да видам кој до кое господово скалило дотерал, убаво распознавав кој најбрзо при Господа ќе стигне и саноќ буден јас своите соништа на оној му ги дарував на кој светлината на првата ѕвезда веќе го допрела.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
И кога му пристапи Викторија, да му бакне рака, освен со низа флорини, стариот Карче ја дарува уште со пет лири одгоре... дајреџијата
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
И главата со руменото лице, како аловиот вез на нејзината невестинска кошула, се наведна да му бакне рака.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Климент Камилски не знаеше како да ѝ се заблагодари за одличната тава имам бајалди, не можеше да најде вистински зборови, сакаше во мигот да ѝ бакне рака на Мајка по втор пат дента, но виде дека тоа не оди, па мигум се откажа и ѝ рече воодушевено: Одлична Ви беше тавата имам бајалди.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И овој пат сакаше да ѝ бакне рака, не знаејќи како поуверливо да се заблагодари за чудесниот вкус на тикушот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Откако не остави ни трошка во чинијата, восхитено рече: Вакво нешто никогаш не сум вкусил во животот!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски ја поздрави, не заборавајќи да ѝ бакне рака откако таа ја избриша од престилката.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но откако таа им рече на здравје и побрза кон кујната, Камилски не знаеше како да го изрази своето задоволство, велејќи му на Татко: Ова не е само празник за очите, за душата туку и за срцето.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски, восхитен од глетката, сакаше повторно да ѝ бакне рака на Мајка воодушевен од посланото разновидно мезе.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Да потпораснеш, да се напласти снег повисок од твојот бој, утринум рано со бадник и со торбуле да чукнеш на вратата на дета ти, тетка ти, да ги затечеш покрај огниште, да им бакнеш рака, да те благословат; нешто потоа, како во сон да видиш една огромна смрзната река во која се фрла крстот и по него се фрлаат и неколкумина за да и на овие свои години пак да не можеш да сфатиш дека сето тоа било една обична рекичка, мал јаз, еден поп и еден огромен крст и молитви што се издигаат до небесата...
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
На невестата ѝ се обраќа со зборовите: „Рипни, море млада, да му рипе на домаќинот!“; таа треба да му ја бакне раката затоа што добила стара пара.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тој роднината, му бакна рака на болниот старец, промрморе одвај чујно: „Прости ми, мили дедо”, па ги свика кучињата што Денко ги беше нахранил и со торба преку рамо забрза преку Гола Глава.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Христина се насмевна и пружи рака, Петар го подигна шеширот во знак на поздрав и ѝ ја бакна раката.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Конзулот Грекусис се насмевна, поклони ја бакна раката на секоја од девојките и интензивно ја погледна Томето.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Се поздравија, Петар се поклони, го подигна шеширот и повторно ѝ ја бакна раката.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Кога дојде Христина тој се поздрави прво со неа, им ги бакна рацете на младите дами, учтиво ги поздрави и си замина.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
САВЕТКА: Си дадоа збор, се... Аирлија си рекоа. Мене Николаќи ми бакна рака!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Клекнав пред него, му ја бакнав раката и побарав прошка!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
По него изнаседнаа и другите гости, а зетот и невестата им бакнаа рака на сите со ред, со што се потврди нивното арманисување.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Генералот потстана да ѝ подмести стол на советничката, докторот се наведна да ѝ бакне рака на домаќинката; па сите седнаа, се погледнаа, се насмевнаа и во исто време почнаа да зборуваат, испивајќи го кафето: - Како сте? Како спиевте?
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Му бакнал рака и застанал на една страна и ватил да се обгледуат во алиштата, чунки кај беше видел пусти воденичар такви алишта во својта живот.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Затоа и не му дозволив да ми ја бакне раката, успеав некако да си ја приберам.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Но значајното лице, меѓу другото сосема задоволно, од домашните семејни нежности, сметало дека е пристојно за пријателски односи да има пријателка во другиот дел на градот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Два сина, од кои едниот веќе работел во канцеларија и шеснаесетгодишна милолика ќерка со донекаде искривено, но убаво носе, доаѓаа секој ден да му ја бакнат раката со зборовите: „bonjour, papa“.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)