Ги начулив ушите: - ...музичарите најдолго живеат... шупелката и свири си, свири, мозок не троши... а на оној млад човек косата му побеле... триста и шеесет книги, една по една, а сите различни...
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Автобусот (без крилја) сè уште не беше подготвен да нè однесе до нашиот терминал.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Низ стаклото пред нас можевме да го гледаме два часа и повеќе како стои, чист и паркиран.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
- пиши, пиши... пиши, пиши... - ...тој пред да се роди бил надарен... а наш човек, во Виена... триста и шеесет книги да смисли... од крај до крај...
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)