четири (бр.) - саат (имн.)

Квачката е излезена до каде 'ржаново, а Деницата тукушто се јавила; треба да има ранко три четири саати.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Одеа четири саати... Вечерта си дојдоа дома... ***
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Замислите сега во четири саатот сабјле да ве разбуди пукање на оружје!
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
А да сме сите едно дваесет и четири саати не би ги трпеле.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Сето ова ако не ги расплакало, тогаш сигурно тоа го направило она што го има во понатамошните мои дневни белешки дека дојдов до таму ако не најдам место каде да спијам книгите ќе ги оставам кај Евтим а по три четири саати ќе преспивам во чекалната на станицата.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Во тоа време ете кај иделе низ море две ламји за да 'и јадат штркоојте; едно се приближиле и штркојте летнале пак вишно небо.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Отаде беа се упатиле прао за кај нас да идат; летале, летале токмо дваесет и четири саати, дошле до една ада, та слегле на адата и се најале отаде жаби и други животинки.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Еве што марифет имаат - му рекле, - честит царе; шапкава да ја клааш на глаа никој не можи да те видит; опинциве да и обуеш, сета земја во дваесет и четири саати моиш да ја изодиш; со шупелкава да засвириш, сите ѓаоли можеш да 'и собереш; а со стапчево да намавнеш триста души наеднаш моиш да отепаш.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Појдете сите тројца на онаа планина и сите веднаш затрчајте се: кој ќе дојди побрго, да си земи два ствара од што ќе го бендисат, а тој што ќе дојдет по него да земит од двата ствара пак што ќе го бендисат, а најпосле што ќе дојдит, најпоследнио ствар да го земит.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)