четири (бр.) - збор (имн.)

Таа ме фаќа подрака и ние долго скитаме по ридот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тој ја потсетува на ветрот што тогаш ни фучеше на ридот, кога таа ги слушаше оние четири зборови, па лицето ѝ станува жално, жално, а по образот й потекува солза...
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И јас, начекувајќи го ветрот, полугласно велам: – Јас ве љубам, Надја! Боже, што се случува со Надењка!
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Малку подоцна таа доаѓа на себеси и веќе со прашање ми се загледува во очите: јас ли ги кажав овие четири збора, или пак само така ѝ се сторило од виорот на ветрот сред шума?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)