три (бр.) - и (сврз.)

Ѓоамита не чу, па се правиш на три и половина.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Последните две беа одделени од првите три и беа во поинакви односи кон Турците и Грците.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
„Дваесет и три и триесет.“ „Во хотелот во дваесет и три.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А има и со по три и повеќе простории, спрема цената и желбата на сопствениците, каде што кучињата се бањаат и негуваат.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Еднаш ми има речено дека нејзин број бил три и дека затоа носи девет прстени.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Секогаш девет. Три по три се девет, разбираш? – ми има речено.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
ПОПОТ: (Гледа на часовникот.) Три и петнаесет.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
ПОПОТ: Е како сабајлечки, газда Димитрие? Три и дваесет попладне.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
„Јас совладав три и ми останаа уште седум“ - рече Соња.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Со три и три наизменично, малата, лагуна, живна; Одисеј, ракави, одмори.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Толку прекрасен последниов, зашто отвора пат, зашто не завршува. Зашто кралицата и...
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Не, ужасно. Ужасно зашто ѝ отвора пат на оваа што не е кралицата, а што одново навечер ја мразам.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Проаѓам така часови: од четири, од три и две, а потоа палиндроми.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Јас лично познавам три такви.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Во едната од поволшките околии имаше градоначалник од три и нешто аршини висина, и што?
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Вели: еден, два, три и наеднаш запира со броењето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)