Има три мали пенџериња (едното гледа на југ, на дворот и гумното, другото, западното, преку сокакот на авлијата и во портата Јаузоска, и третото гледа на север на сретселото: четвртиот, источниот ѕид е внатрешен и ја одделува одајата од другите простории во куќата која е сета на едно рамниште - приземна) и сите три се зарешетчени со железни прачки дебели колку прст.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Две турски гастарбајтерки со завист ја посматраат неговата жестока вештина.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Конечно пронаоѓа пар карирани панталони со три мали дупки на кутелот.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Повторно во тоалетот, одам по мала нужда, мојот фалус е некако чудно закочен.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Сакам повторно да почувствувам како ми горат носниците и земам уште три мали црти.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Пилотите исто така беа изземени, откако една климактерична жена предизвика катастрофа намерно удирајќи во зградата на љубовницата на нејзиниот сопруг, ул. 254, влез 3, стан 46, од лифтот одма лево, како одмазда за тоа што тој, сопругот, ѝ купил на љубовницата правосмукалка на вода со ХП филтер, а неа, со три мали деца и долговлакнест териер, не.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Ја наследија трите мали грации.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
И тие четириесет и три мали тврдини од оној свет - камен врз камен, во пукнатините на ѕидовите гнијат диви треви, врз истоштеноста легнале неотпорни покриви.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Од тоа време, што и во втората деценија на веков го паметел тогаш живиот и жилав даб со брада, стогодишниот Лозан Перуника, лежат на рекичката Давидица четириесет и три малечки воденици, накривени и безживотни судбини во кругот на заборавот; самоучките врати им се испукани и потемнети, суровото минато ги заѕидало прозорците со бигорен камен. Но си има свое минато.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Во малиот ноќен ритуал вади чашка за шнапс од една од салонските комоди, потоа и шише коњак, и чита толку колку што ѝ е потребно да испие три мали чашки од коњакот.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Јас се насмеав, тие се поздравија со мене и си заминаа прегрнати, а јас порачав наместо кафе, нане со ким. Како да чекам некого на чај за двајца.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Зашто, тоа нема да можат да го остварат сите читатели на овој текст.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Можеби затоа секоја голема љубов почнува со три мали лаги.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Значи, зошто го лажеш Аристин? – Затоа што секоја голема љубов – си возвратив сам на себе - почнува со три мали лаги... II Речиси две години откако оваа приказна е напишана и објавена во еден дневен весник, телефонски ми се јави еден машки глас, ми рече дека не се познаваме, дека е мој читател и дека има нешто необично да ми соопшти во врска со приказната „Чај за двајца“.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Но, драги Асенета или Аристине, љубовната напивка што овде се нуди ќе можете да ја искористите само ако поминете низ извесна иницијација, односно, ако успеете да се вброите меѓу јунаците на оваа приказна.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Рака на срце, сè уште немав заборавено како да се насмеам.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Всушност, секоја голема љубов почнува, како што рековме, со три мали лаги.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Малку размислувајќи, си возвратив самиот себеси: – Затоа што секоја голема љубов почнува со три мали лаги...
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Воопшто не е важно дали е клуч или обетка.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Обична женска обетка, која воопшто не мора да биде скапа.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Зашто, секоја голема љубов почнува со три мали лаги.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Секоја голема љубов почнува со три мали лаги...
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Денот беше ведар и топол и имаше многу сонце и пурпурна светлина.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Токму нив, тие три мали лаги, треба да ги додадеме во приказната како основа на овој љубовен лек.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)