три (бр.) - маслинка (имн.)

Во првата ноќ под трите маслинки тоа го разбра и сеедно му беше.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Чуј, ти реков. Не плачи. Сите приказни ти ги оставам. Уште малку и тие ќе процветаат на нашите три маслинки во паркот. Сите, приказни, Марија.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Три маслинки, три белостројни стебла. Добар ден, танки девојки.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Лежат негде закланите трите маслинки, коренот им е длабок; не ѕвонат зад нив есенските дукати на брезите, не мавтаат бели гранки како бели момински раце.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Би можел ли да ги оставам своите три маслинки под самите нив, како елелнот што ги остава своите износени рогови под шумски стебла?
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Итар сум. Таков ли сум кога мислам на трите маслинки?
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
А тој имаше многу - три маслинки и една детска играчка, па ќе прскаа од нив, заедно со неговата крв, млечни трески кора и црвени парчиња памук, сите заедно за да умрат.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Сѐ во неговиот живот: трите маслинки, градските стреи, црвениот и голмански дрес од студентските години, покерот и платените жени пред и по матура, сѐ, и извикот -да живеат сите ножови на светот. Сето тоа што сега е грст спомени.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Доцна, не најдоа билети. Сепак шепотеа под трите маслинки и се смееја.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
На неа се згрчени три калуѓерки, три маслинки.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Знаеше дека има бел отров во очите како оној што личеше на брест, како поднаредникот без веѓи, како тие двајца во оној ден пред тоа на планинскиот пат; знаеше дека нема право на тој збор но уживаше во дрскоста и мислеше на трите маслинки во паркот;и знаеше дека во ова студирање без сведоци може да остане само еден и да биде од тој час псамен патник на планина.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Нам ни недостаува мирисот на оние три маслинки во паркот.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Умре како трите маслинки во паркот.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)