И Трајко ги прибра ќемерите и ќесињата, а Толе рече: — Чорбаџи Јоване, седумнаесет лири ќе ми и борчиш.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Кога ќе се видиме другапат ќе ми и дадиш.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ајде, останете си со здравје и чинете алав.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Имам троа вересиа да собера и ќе ти и натокма — се пошегува, мислејќи на Јована Сивев, кој му остана должен седумнаесет лири, па продолжи: — Само едно ќе ве молам да му кажите на нашите големи луѓе: да не ми пречат во моите работи.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Митре и Димо немаа ни по грош; останаа должни седумнаесет лири.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Бидите раат, и ако ви притребам секогаш можите да ме најдите, a јас веќе, Трајко, те знам каде си, ако имам нужда лесно ќе те најда...
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)