Сонував страшни соништа и еден многу убав.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Дека со Игбал летаме над Градскиот парк, ноќе, но не на килим, туку на велосипед, и дека под нас тече Вардар целиот осветлен, како наместо вода да тече сребро меѓу неговите два брега, а во грмушките и меѓу дрвјата наоколу летаат, наместо светулки, ѕвезди.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)