еден (бр.) - глас (имн.)

„А дома, професоре?“ запрашаа сите во еден глас.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
И не знаеше дали тоа е еден глас или се повеќе гласови, млади или стари, блиски или далечни, шепотливи или гласни додека ги изговараа неговите храбри нови имиња. Не се ни обрна за да види.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
– Ами чаре, дедо попе! – повикаа во еден глас сите присутни. – Чаре, не чаре, тоа е!
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
– Да, да, сите беа излезени со козите – потврдивме сите во еден глас.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Фугата се познава по тоа што на почетокот има само еден глас кој ја пее главната тема.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
- Охо, брат мој! - овој го зграпчи и одвај што не го задуши во својата прегратка: - Гледај го ти него, само еден глас и коските под дреата ти останале.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)