две (бр.) - веленце (имн.)

Потоа оди во гостинската одаја, оттаму донесува две веленца, со едното го наметнува Јосифа, а со другото Лазора и вели Сѐ уште е студено навечер.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ние сега да си одиме, вели Тахир бег, а си мисли сега, кога помина лошото, ред е и Мурад да се прошета; одовде, по Градишки Пат, смета, ќе отиде до Голема Вода и низ Забелски Ливади преку Коритница ќе излезе на Долга Чешма, потоа низ Торојца ќе стигне на Алилово и довечер по Пазарџиски Пат ќе се врати назад.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)