Но на тоа му предоди една друга, подолга и одамнешна историја.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Изливот на нетрпеливост и изгубеноста на двајцата возрасни луѓе, инсекти под стапалка на времето што не го разбираа и што, преусвитено од брзање кон нејасно зацртани цели, не се разбираше ни самото, стануваше омраза за каква во селото одамна не се знаеше.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
А тоа, што се случувало меѓу него и Ристана Голушкоска и кое не може да се нарече некаква љубовна историја, туку повеќе наклонетост на двајца возрасни и запашкани луѓе, после излезе навидело, во 1943-та, кога Димко Силистарко ги уби, со стап, на Бел Камен, мајка си и Видана.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
И секое утро на Александар му се гадеше од овој студен поздрав, кој требаше да фалшира куртоазна почит помеѓу двајца возрасни луѓе кои се познавале во младоста.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)