двајца (бр.) - пријател (имн.)

Карабуклијата и Петко ги наполнија лулињата; оној, селскиот гостин, стана, си зеде збогум — „седите со здравје" и двајцата пријатели останаа сами.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
А и на Камилски кој си го носеше од поодамна својот недолечен чир. ѝ олесна и на Мајка, кога се смири куќата од секојдневните расправии на двајцата пријатели, понекогаш дури и остри, кога не успеваа да ја најдат рамнотежата на двата различни јазици, во некој збор или во некоја идеја.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Така кроеја планови двајцата пријатели, зашто веќе можеме да ги наречеме така, но кој да знае што им носеше иднината, и тоа најблиската иднина.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
И двајцата пријатели ја затворија меаната и тргнаа на вечера...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Но и тој им се доверуваше на своите двајца пријатели дека на крајот на краиштата не би можел да гарантира каков ќе биде во играта и во однесувањето газдата на арабаџиите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ниту во Татковото, ниту во семејството на Камилски, не можеа да разберат што вистински работат двајцата пријатели наизменично во нивните библиотеки од утро до вечер.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Долго време двајцата пријатели беа обземени од размислата и асоцијациите кои ги предизвикуваше кабалата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
А беа тешки времиња, во многу семејства тешко се врзуваше крај со крај, често на портите тропаше гладот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Почнуваше свеченоста на книгите. Тие како да оживуваа од говорот на двајцата пријатели, небаре се прелистуваа сами од себе, ги оживуваа своите значења.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Настана молк помеѓу двајцата пријатели кога го напуштаа мост и скршнуваа десно крај кејот упатувајќи се по старата калдрма кон нашиот дом.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Стар пајтон, кој беше минал многу времиња на градот, со ритмичниот топот на снажниот коњ, минуваше крај нив.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Беа ретки тие стебла и не можеа да ги сокријат двајцата пријатели на Мирона - браќата Крловец, првиот Јанкуло, вториот Мануш, потпрени еден на друг и заковани за среброто на врвицата.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
СИМОН: Биле двајца пријатели.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Сега, Дарко го сврти погледот кон Ема, која заврши со миењето и искрено им се насмевна на двајцата пријатели.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Штотуку попот се обиде да помине мешу двајцата пријатели, Марко го извади револверот од задниот џеб на панталоните.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Уште еден доказ, си рече Сандри. Уште еден дека знае: кога двајца пријатели одат во куќата на една недостапна жена, едниот сигурно е тука за да ја прикрие вљубеноста на другиот.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Но, како што е запишано во делото на Вајлд, младиот Греј, воопшто не ѝ посветува внимание на поуките од двајцата пријатели, па и понатаму смета дека единственото нешто што заслужува љубов е актерката.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Лошата игра останува како потврда за двајцата пријатели на Греј дека ниту една жена не е гениј и дека тој ќе има уште многу романтични доживувања во животот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Беа двајца пријатели и беа создадени за да бидат вакви цели во себе и сами и судбината како да ги имаше одбирано за да ги сретне еднаш, во еден ваков ден.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Не бев сигурен колку ќе можам да придонесам во отстранувањето на недоразбирањето помеѓу двајцата пријатели но сепак спомнав, само спомнав, но за да ме слушнат и двајцата, дека пред година или две речиси бев сигурен оти никогаш повеќе нема да дозволам да се вљубам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Кога, следејќи го домаќмнот, господин Гроздановски тргна кон дневната, тоа се повлече настрана со уште поразиграна опашка, правејќи им пат на двајцата пријатели да поминат, но не го дочека да помине, па домаќинот туку влезе меѓу нив одејќи веднаш зад господинот Гроздановски.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Јавале двајца пријатели ли, соседи ли, не е важно, покрај една река.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
„Какво чудо!“ викнал и самиот изненаден. А потоа им го раскажал на двајцата пријатели својот сон.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Но да се потсетиме на приказната. Едно попладне, додека седел во својата градина под едно дрво заедно со двајца пријатели, Јапонецот Мијато Акиносуко задремал и притоа сонил чудесен сон.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)