По судирот во Цапари, двајца коњаници истрчале во Битола да ја пренесат веста за “востанието“ во селото.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Но во замена за тоа, покрај со воени давачки (носителот на титулата спахија да учествува во воени походи, плус да опремуваат еден војнички шатор, двајца коњаници и тројца пешооди) ги обврза и половината од приходите на Потковицата, во вредност од 94.000 акчиња годишно, нему да му ја даваат.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)