двајца (бр.) - војник (имн.)

Онбашијата се заврте кон двајца војници и им рече нешто на турски.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Е еве ошче еден кумита — проговори Ташко, кога го виде и позна Бојка Паленѕов, најстариот син на дедот Јована.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Турците спиштеа. Паднаа наместо уште двајца онбашии и двајца војници, а двајца лесно ранети, крвави, побегнаа назад кон Мелница.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Живите онбашии им раскажаа на јузбашијата и мудурот како ти нападна Толе.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Така, од кај бугарската војска, каде што имаат статус на полузаробеник и полувојник, двајцата војници, ќе се довлечкаат кон родното село низ многуте планини, за да завршат како заробеници на француската војска...
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Овој дел од патувањето на двајцата војници, одбележува една историска епоха, ја бележи апсурноста и трагичноста на таа војна, која воглавно се отсликува преку нивните регистрирани доживувања (низ исповедта на нараторот, кој знае сѐ, но не е сосема сигурен), без да се свесни, или се нецелосно свесни протагонисти на тие дејанија...
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Тој дојде до чешмата, подзастана пред двајцата војници и кога се увери дека немаат што да му замерат, пречекори напред и од рака се напи вода.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
После многуте битки, оставајќи ја зад себе Балканската војна недовршена, двајца војници, Србо и Шишман, се враќаат во своето родно село, некаде во Преспа.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Пред ручок време двајца војници изнесоа маса од шаторот.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
На нејзе беа двајца војници со германски униформи на чии капи и еполети јасно се гледаа фашистичките кукасти крстови.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Влегувале обвинетите, секој придружен со по двајца војници.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Пред вратата на судот пак ја виде познатата слика: вкочането стоеја на стража двајца војници.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
По некое време стасаа двајца војници: еден постар и еден помлад.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Лапавицата се згусти и ветрот со брзината на возењето се зголеми и беше многу студен.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Тој викна, се расплака, подаде раце кон мене, ама двајца војници ја подигнаа задната штица и, уште недобро затворена, камионот тргна.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Веднаш испратија двајца војници в село да донесат копачи, и уште во истиот ден до ужина каналот беше откриен и водата секна во тврдината.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Штом го забележав меѓу двајца војници, ми стана јасно ...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Откако почнаа вагончињата да се тресат сѐ повеќе и повеќе, од другата страна двајца војници почнаа да бараат легитимации.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Двајца војници влегле во еден бостан и кинат лубеници, вели, кинат и ги удираат од земја.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)