двајца (бр.) - се (гл.)

Првин, чувствувам, ми се намовнуваат рамената, па задниот дел на вратот и долниот раб на косиштето, дури потоа блеснува помислата: Па, двајца се! Кој е вистинскиот?...
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Двајцата се ѕидари, мајстори и како такви работеле во Луксембург.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
А и двајца се, ќе им биде дури лесно да одат по разгазенана дира.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Двајцата се догуша со ракија и дотаму влажни.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Овој бутик никогаш не го прескокнуваш, мила моја. Цмок!“ - двајцата се во гардеробата метар на метар, тој се смешка, таа се кикоти, се скокоткаат - цмок, цмок.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
„Двајца се недоволност, тројца се претовареност.“ Сега ја болеше вистината на Отец Симеон.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)