Па и да има работа, зар е докажано, како два и два се четири, оти се Македонците Бугари?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
„Се сеќаваш ли“, продолжи тој, „дека во дневникот напиша 'Слободата е слобода да кажеш дека два и два се четири'. „Да“, рече Винстон.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
„Што да правам?“ пропелтечи тој, „како можам да не гледам што ми е пред очите? Два и два се четири.“
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Но ти ќе можеш да учествуваш во таа иднина само ако го сочуваш жив својот разум, исто како што тие го сочувале живо своето тело и ако ја шириш тајната доктрина дека два и два прават четири.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Аритметичките проблеми што се појавуваа, на пример, од таквите поставки дека „ два и два се пет“ беа над неговите интелектуални можности.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Потоа, речиси без пауза, под тоа напиша: ДВА И ДВА СЕ ПЕТ.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Зашто, од каде знаеме дека два и два се навистина четири? Или дека функционира силата на земјината тежа? Или дека минатото е непроменливо ?
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Најпосле Партијата можеби ќе објави дека два и два се пет и ти ќе мора да веруваш во тоа.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Но имаше еден момент - не знаеше колку долг, триесетина секунди можеби - од блескава извесност, кога секоја сугестија на О'Брајан исполнуваше еден дел од празнината и стануваше апсолутна вистина и кога два и два можеа да бидат три, исто толку лесно како и пет, ако беше потребно.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Во филозофијата, или религијата, или етиката, или политиката, два и два можеле да прават пет, но при дизајнирањето на пушка или на авион тие морале да прават четири.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ме разбуди ѕвончето. Ја отворам вратата и гледам човек, т.е. дечко. Висок два и кусур метри.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Уште чекор, два и крај, до езерските води до границата.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Станав, во намера да се збогувам. Плашејќи се да не соберам два и два и да излезат повеќе од четири, тоа го правев одлучно и војнички добро.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
А за два и пол грама стрептомицин можеше да купиш една крава.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
- Доста, - нежно ја плесна Бојан по муцката, па и таа отстапи чекор, два и со крената глава го гледаше со своите умни, жолтеникави очи својот млад господар, очекувајќи ја неговата повторна покана за игра.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Од задната страна на собата, кон брегот, немаше прозорци, а отспреди, имаше два и, оттаму, бидејќи куќата беше поставена високо, се гледаше целото езеро таму дури до Лерна.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Според неговите согледувања, од тогашното расположение меѓу политичките кругови во Бугарија, „четириаголникот Горна Џумаја-Разлог-Неврокоп-Петрич ќе биде дел од македонската држава“, додека проблемот со грчката граница, како што забележува М Вестерн, е многу чувствителен, и покрај тоа што никој не можел да го оспорува фактот дека зоната меѓу Лерин и Солун е „населена со Македонци, кои малку се разликуваат од нивните роднини северно од границата“, а „Солун е природно пристаниште на областа“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Осврнувајќи се на националноослободителните борби на македонскиот народ, тој посебно се задржува на перспективите на Македонија по ослободувањето, бидејќи тогаш „македонскиот патриотизам го достигнал својот врв“, што предизвикало „големи тешкотии за миротворците“, бидејќи „од два и пол милиони Македонци, само еден милион живеат во границите на југословенска Македонија“, а остатокот „сѐ уште се наоѓа под грчка и бугарска управа“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Запнаа. Џипот полека се помрднува, уште чекор, два и ја превали угорнинката.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
- Одете, другари, а јас белки дотогаш ќе успеам да го поправам. 18 - ДОБАР ДЕН...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Потоа го исправи од петиците сѐ до врвот на главата, и уште повеќе се зачуди: веќе поголем цели два и пол прста! Мајко моја!
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Елени два и маса луѓе. Прослава. Танц. Веселба.
„Портокалова“
од Оливера Доцевска
(2013)
А една личност се качи до мене и ми ги зема очилата за да ме спречи во читањето; и лампата покрај која читав беше разбиена, меѓутоа некој веднаш донесе нова сијалица , а јас погледнав во момчето кое ми ги зема очилата и нешто во мојот израз на лицето го натера да ми ги врати. Така продолжив два и пол часа.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)