два (бр.) - саат (имн.)

Се позами, се позачешла — колку да му помине апешот во главата — и си ја зеде торбичката велејќи си сам за себе: — Требе порано да се оди, оти литургијата трае два саати (ако не ги прескокне половината молитви, што си имаше обичај), утреното еден, а после . . . ете има три четири кршчења, секое по черек саат, некој и друг парастас .. . денеска ќе се има баја работичка, — и пак си промрмори, навраќајќи долу Катината улица: — Нека даде господ, нека даде: кршчење, венчање, венчање, па и умирање!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
БОРИС: Ги поправив славините. Течеа, тураа. Едвај најдов гумичиња во град. Два саати шетав. Едни премали, други преголеми.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
И мижев, мижев, цели два саати.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Брзај да не ти пропадне купонот за мензата, оти уште малку е два саатот.”
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Гласот на саатот ќе направам да се слуша на два саата одење од Скопје, му реков, а ќе направам тој да чука и а ла турка, и а ла франка.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)