два (бр.) - ред (имн.)

На прво место Митра му се бендиса како жена. Спротивно на испупчените усти и заби на Ката, Митра имаше усти како кутивче полно со два реда прави, бели бисерни заби.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Во долгиот хол без прозорци, со неговите два реда полукабини, исполнет со постојано шушкање на хартија и со џагор од гласови што мрморат во говорпишувачите работеа десетици луѓе што Винстон не ги знаеше дури ни по име, иако секојдневно ги гледаше како брзаат горе-долу низ ходниците, или како гестикулираат за време на Двете минути омраза.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Вилата на Ниротакис беше во непосредна близина на неговата фабрика за текстил во Дренок; по неколку метра од оградата на фабриката требаше да се мине стилизираниот железен мост преку реката и веднаш, на аголот од левата страна на мостот, се простираше убавото здание среде густ овоштарник обрабен по страните со два реда лозници.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Потамина се задржа на еден запис од нецели два реда во првиот дел и прочита: Кравата ни се отели...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Едо пронајде во џебовите една неплатена телефонска сметка, ја изврте и ѝ укажа на двата реда опомена од поштата.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Како да го заборавам неговото мало муцунче, неговата мека кадифена козина, ишарана со два реда бели дамки, неговите витки ноџиња со жолти копитца на врвот? Како да го заборавам?
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Моите чекори глуво одѕвонуваа помеѓу двата реда високи и безоблични бетонски згради.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Арсо стои збунет и среќен. Час црвенее, час бледнее пред гостите седнати во два реда пред него.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Се движеа меѓу два реда војници замрзнати во својата службена поза.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Калдрмата на мртвата улица беше покриена со жолт матен превез, беше стисната меѓу два реда кулиси.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
1 Зад последните куќи на нашиот град, сред бавчите, покрај два реда вити тополи, што стојат високо исправени крај јазот има една голема сламена колиба, во која што сега никој не живее.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Се поставуваат во појаси, секој појас од по два реда.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Зад нив, два реда се празни.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Македонски истории. Еден ред, два реда, кубици оружје.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Артистот не ги поднесуваше критичарите. Ги нарекуваше „портабл-енциклопедисти“ – За секој поим знаат по два реда – им се потсмеваше.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Меѓу два реда сиви и нерамни куќи пијано расфрлени лево и десно од улицата почнуваше театар.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
По самото стемнување, додека за преостанатите покладари, како што еднаш ги нарекле во селото терачите на двоколки, времето било изгубено, кога тие биле повеќе мртви отколку оние зад нив покрај патот, двата реда сенки се сретнале недалеку од запуштени ако не и напуштени гробишта.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
На патот, ако можело да се зборува за некаков пат, се појавиле неколцина, повеќето со шамии околу главата, облечени кој како и повеќето во бели бечви и со дебели објала на нозете.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Над тревата како да поминал оган - потемнувала и полегнувала.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Оделе без ред, тромаво, како луѓе доброволно здружени од свои сметки што ни биле војници ни ја сфаќале војничката ука на движење во еден или два реда.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Малечката Пелагија не ни го слушна своето име, ама мајка ѝ ја завлече кон средината на училницата и ја седна во една клупа, а таа самата остана простум во празното меѓу двата реда клупи.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Од двете страни на бетонската патека што води до влезната врата на двокатната куќа, во два редови - расцветани тренданфили.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Отла рече: „Сега побрзај, додека има вода.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Коритата ги ставија на средината од просторот помеѓу двата реда кревети, а казаните покрај коритата. Потоа излегоа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Под брадата му беа вкрстени два реда фишеци – само што се гледаа поради гуњата што ја носеше наметната на грб.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)