човек (м.)
Има и други одговори и на друго место ќе ги кажеме зашто сега нема време. бог живот многу црква човек дарежливост младост јазик отров грчката словенската буквите столпотворение науките Светото писмо 863 г.
„За буквите“
од Црноризец Храбар
(1754)
Така и ние человеци сме создание Божие, — да познаеме отца нашего Бога.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
Но каде да одев, да скитав, јас не сретнав појунак човек, жено, од сина ти сакан.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Утробата сал му ја истурил... Потоа Рушит, сиот во позлата бојна, од чија што песна и свирба трепереа уши: опитен човек во војна.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Но, кој од оној свет се вратил? Камо таков човек? Сѐ уште силен е Харон...
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
– „Ами кога се правите штркови, им рекол Силјан, зошто сте сега луѓе?“
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
– „Сполај ти, Господи сполај ти, што не било да биде, човек штрк да биде“, сите беа рекле и поверувале, та затоа до ден денеска се прикажува за штрковите оти се луѓе.“
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
– „Така беше, бре синко, за тоа, му рекла, туку кој беше тој човек што ги зеде?“
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Словените служеле кај Римјаните како робови и гладијатори, а кај тие робови и гладијатори најмногу се повторувал зборот „слав”, затоа тој збор фатил да означува, од една страна, човек што ги работи најтешките работи, т.е. роб, а бидејќи најмногу робови се земале од Словените, тогаш, од друга страна, Словените биле крстени од Римјаните со името „slavi“ коешто тие си го позајмија од нив и го преправија на СЛОВ-Е-НИ, т.е. Словени.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Уште во првата година на моето студентство мене ме запрашаа: каков човек е г.Станчев?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Значи, името на еден човек не е толку важно за самиот него, колку за другите, затоа тој не се крстува самиот, туку го крстуваат него други.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Но што чекам јас? „Денес е денот во кој човек може да биде овенчан со слава и венци или со проклетство и срам!“
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
По година две, деца ќе дојдат. Тие уште повеќе ќе го врзат за семејството… И ете ти домаќин човек! Да, не погрешив…
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
ФИДАН: Бре, бре, бре! Сиромав Славче! И тој излегол некој љубовник. Зрел човек од дете женско да брани и џандари да вика!...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Стојане! Покроце чукај! Не траскај толку! Знаеш дека болен човек лежи!
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
БОЖАНА: Стигна човек, што ги видел.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
ТЕОДОС: (Пред огледало ги чисти мустаќите со четкиче.) Тји, бре мурдарлак! Ништо чисто не може да види човек.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
СПИРО: Еј, бреј брат Арсо, што тоаф човек си! И отруен човек ќе насмееш. И кога самиот си отруен...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Пушти се сосем, човек си, бре, разведри се!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
АНЃЕЛЕ: Да може човек сѐ да донесе... Пак за компири кому му паднало на ум!...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
