дувало

мн. дувала
Вид збор: Именка, среден род
Ранг: 11619
1. Направа или цевка за дување со која се разгорува оган.
Англиски: bellows Албански: shakull
Примери:
Кујунџијата со дувалото го дуваше огнот.
2. Цевка низ која се дува и се полни со воздух гајдата.
Англиски: blowpipe Албански: pipëz
Употреба: Музика и танц
Примери:
Беше подаден со устата кон дувалото од гајдата.